Interview Scott Yoder: “zoals de song het dicteert”

Zowat een maand na de release van 'Looking back in blue' blijkt Scott Yoders meeslepende debuut een album dat bij elke beluistering dieper onder de huid kruipt en ook hoe langer hoe meer melodieën prijsgeeft. Een wezenlijke bijdrage ter versnelling van dit proces leverde vast en zeker ook de expressieve liveperformance die zopas enkele keren in onze contreien te aanschouwen viel. In de aanloop naar zijn optreden in Brussel, een dag na een overtuigende prestatie in Luik, geeft Yoder wat meer duiding bij de nieuw opgestarte carrière, onder meer met betrekking tot het uiteenvallen van The Pharmacy.

Yoder: Ik zat vast in een routine, en ook wat in een verwachtingspatroon. Waar we wel zo begonnen zijn, was The Pharmacy eigenlijk al lang geen samenwerking meer en hebben we naar de buitenwereld toe te lang blijven pretenderen een echte band te zijn. Ik had er steeds meer moeite mee er niet gewoon voor uit te komen dat dat in feite niet langer het geval was. Momenteel voelt het dan ook eerlijker me als solo-artiest te presenteren die de nummers schrijft en ze de andere groepsleden aanleert. Uiteraard neemt dit niet weg dat ze een deel van hun eigenheid in het geheel binnen brengen en een belangrijke aanvulling op de sound leveren.

Hoewel de manier van werken dus niet fundamenteel verschilt met enkele jaren geleden, en ook Stefan Rubicz al snel aan boord van het nieuwe project werd gehesen, kan je inderdaad toch spreken van een duidelijke stijlbreuk, waarbij je akoestische twelve-string onmiskenbaar een centrale rol speelt.

Yoder: Nu is het allemaal vrijer. Ik zit niet langer vast aan het genre garagerock of hoe je het ook wil noemen. Het kan nu meerdere richtingen uit, eigenlijk zoals de song het dicteert. Die twelve-string heb ik al een aantal jaren, ze is bijna antiek, maar ze werkt goed voor waar we mee bezig zijn. Toen ik helemaal alleen begon op te treden, heb ik ze gedowntuned naar C in de stijl van Leadbelly en consoorten. Indertijd gebeurde dat om dichter bij het idee van een hele band komen. Je hebt wat meer een basgevoel aangevuld met een rijke keuze aan hoge snaren.

Wat oorspronkelijk een aanvang nam als een stripped down akoestisch project, groeide ondertussen uit tot een volledige groep. Toch blijft de folky spirit doorheen de songs waren.

Yoder: Met al die nummers die we nu brengen als viertal, ben ik vorig jaar in mijn eentje de baan opgetrokken; gewoon om te weten dat ik daartoe in staat ben. Zelfs helemaal solo stonden de songs er en wekten ze een volledig afgewerkte indruk, vandaar dat hun originele feel nog steeds zo sterk aanwezig blijft. Dit is trouwens iets dat ik nooit geprobeerd had toen ik in een band zat.

Dat opzet past wonderwel bij je uitstraling van reizende troubadour. Terwijl de reputatie van Seattle's bloeiende muziekscene op heel wat muzikanten de aantrekkingskracht van een magneet uitoefent, lijk jij, als inwoner van de stad, niet echt honkvast. Je hebt eerder de allure van een globetrotter die zich al snel laat waaien naar waar de wind hem brengt.

Yoder: Veel tijdsgenoten en vrienden doen het binnen hun zelf getrokken kader heel erg goed en zijn inderdaad tevreden met veel in Seattle te spelen en zo nu en dan eens een tour langs de westkust te ondernemen. Voor mij mag het wat meer zijn. Ik ben dan ook niet geboren en getogen in die stad. Oorspronkelijk groeide ik op in de staat New York, waarna ik een tijdje in Pennsylvania woonde om uiteindelijk op een eiland voor de kust van Seattle te belanden. Ik schipperde een hele poos over en weer tussen mijn moeder in het oosten en mijn vader in het westen van Amerika. Op jonge leeftijd ontwikkelde ik dus al een goed idee over de manier waarop je moet reizen. Vanaf het moment dat ik een jaar of tien was, nam ik al alleen het vliegtuig.

Hoe kwam je eigenlijk bij het Italiaanse Annibale Records terecht?

Yoder: Ik ontmoette Luca, die de helft van het label uitmaakt, geregeld met The Pharmacy. Hij wilde dat we vaker naar Italië kwamen en hielp mee optredens te regelen. Hij was altijd een grote steun bij alles wat ik deed, en toen ik hem vorige zomer het album liet horen dat ik pas klaar had, was hij er helemaal weg van. Hij wilde voortaan niet alleen optreden als booker maar ook de langspeler op de markt brengen; en dat is geweldig.

Nu gaan we je waarschijnlijk nog frequenter in Europa aan het werk zien?

Yoder: Ik denk het wel, ja. Normaal gezien maken we dit najaar alweer de oversteek. Ik houd veel van Luca's aanpak, en ik speel erg graag in Italië. Deze concertreeks gaan we er zelfs acht keer optreden, terwijl dat vroeger beperkt bleef tot twee à drie shows.

Tijdens je performance in de Live Club (Luik) wekte je een bevrijde indruk. Gesteld dat je meer overkwam als je echte zelf, heeft je persoonlijkheid beslist een naar drama neigende kant.

Yoder: Zeker, ik ben ook al lang fan van theatrale voorstellingen. Eén van mijn lievelingsfilms is bijvoorbeeld 'The blue angel' met Marlene Dietrich. Die weirde, bijna decadente sfeer van zulke oude films, vooral Europese, heeft in zekere mate een invloed op mij en wat ik nu doe uitgeoefend. Ik heb heel veel films gekeken thuis. Het drama dat ik op het podium uitdraag heeft daar beslist mee te maken.

The Pharmacy blonk altijd uit in erg cinematografische videoclips van de hand van drummer Brendhan Bowers. Jullie hadden elkaar dus perfect gevonden als filmfanaten?

Yoder: Dat is zo. In tegenstelling tot mezelf had hij daarenboven ook kennis van de technische kant van het medium. Bij mij is er die interessante tegenstelling tussen oprechte appreciatie voor deze kunstvorm en zo goed als geen benul over hoe het zelf tot stand te brengen. Misschien komt dat er ooit wel nog van.

Is er eigenlijk een reden waarom je op 'Looking back in blue' teruggrijpt naar enkele nummers van 'Sisters under the mink' en 'The trespasser' helemaal links laat liggen?

Yoder: Simpelweg door de timing. Ik schreef de songs van 'The trespasser' namelijk pas vlak nadat ik dit album had opgenomen. De ep bracht ik snel helemaal zelf uit om vorige herfst iets te hebben om mee rond te kunnen trekken.

Heb je tenslotte al concrete toekomstplannen?

Yoder: Na deze passage in Europa gaan we zeker weer opnemen. Voor we terug naar de VS vertrekken hebben we nog een paar dagen vrij in Italië en dan staat al een eerste sessie gepland. Deze zomer trek ik ook weer de studio in met Stefan en Conor Kiley die zowat vaste groepsleden zijn geworden. Op de vorige plaat heeft Conor trouwens alle drums ingespeeld, dat is eigenlijk zijn eerste instrument. Live werk ik voorlopig nog met wisselende drummers.