woensdag 22 augustus 2018

Scott Yoder – 'A Fool Aloof': patent ogend glitterensemble


Toen Scott Yoder, na het uiteenvallen van The Pharmacy, een drietal jaar geleden solo debuteerde met 'Sisters Under the Mink' kreeg je een handvol uitstekende “uitgepuurde folkballades” te horen. Twee ep's en evenveel lp's later worden soortgelijke songs laag op laag weer dikker aangekleed tot een patent ogend glitterensemble.


Exemplarisch is de transformatie die 'Where Are They Now?' onderging sinds het in een minimalistischere versie al eens opdook op 'The Trespasser'-ep. Het vat deze keer niet alleen snedig de koe bij de horens met een scheurende garagerockintro, maar bevat tevens een glammy gitaarsolo en een sfeerscheppende jaren 70-orgelpartij.

Op enkele cruciale plaatsen bevat 'A Fool Aloof' echter ook materiaal dat een ander soort songschrijverij verraadt. Zo vangt de plaat, openend met het op een loomwiegende groove drijvende 'Ways of Love' en het door een soort exotische dodenmarsblazers gedragen 'Back to the Story', aan met enkele bezwerende, hypnotizerende nummers. Halverwege krijgt daarenboven de krachtig opzwepende stomper 'Goodbye Lady Day' een prominente plek, en als afsluiter wordt de karaktervolle, traditioneel geïnspireerde, akoestische lofi-folk van 'Come in from the Cold' weerhouden.

Op die manier komt Yoder tot een goed uitgebalanceerd en gevarieerd album. Met zijn karaktervolle, hoogtimberige stem die zich door net de juiste dosis melancholie laat kenmerken, gaat hij constant op zoek naar de meest catchy zanglijn en de indringendste melodie. Zonder aan de kern van zijn songschrijverschap te raken, betekent 'A Fool Aloof' opnieuw een evolutie voor Scott Yoder. Deze langspeler vormt immers alweer een uitmuntende toevoeging aan 's mans gestaag groeiende oeuvre.

https://www.facebook.com/Over-from-underground-1466055173714208/


zondag 12 augustus 2018

Equinox, the Peacekeeper tijdens Fiesta Partigiani (Haasrode) op 11.08.18


In een (voorlopig blijkbaar gelukte) poging een stuk landbouwgrond te beschermen tegen de oprukkende industrialisering vond op het Parkveld in de nabijheid van de Haasrodense bedrijvenzone al voor de tweede keer het Fiesta Partigiani plaats. De velden en bossen en de wirwar aan sociaal voelende toeschouwers vormen een decor waarin het geëngageerde, op traditionele folk gestoelde singersongwriterschap van Equinox, the Peacekeeper uitstekend gedijt.


Te beginnen met 'Until My Voice Is True', ook nog in de aanloopfase gevolgd door onder meer een cover van Nick Drakes 'Northern Sky', bouwt het trio de set geduldig op. Frontman Wouter Buyst brengt zijn indringende nummers op een ongedwongen, relaxte manier, gooit er af een toe een boventoonzang tegenaan en pikt er enkele welgemikte momenten uit om de dynamiek omhoog te halen. Onderwijl zorgt de contrabas voor een meeslepende groove, wordt geregeld een harmonium ingeschakeld om wat extra sfeer in het geheel te brengen, en houdt de banjo er de vaart in.

Het ondertussen vijf jaar oude 'Birdsongs On The Wasteland' (getuige hiervan het beklijvende 'Please Strip Naked Now') levert het gros van het gespeelde materiaal aan, maar met onder andere het Nederlandstalige 'Half Zeven' en de up-tempo afsluiter die mits een andere instrumentale aankleding zo tot authentieke indierocker kan uitgroeien, komt ook nog niet eerder verschenen werk aan bod. Naar veluidt zit immers een nieuwe plaat in de pijplijn. Afgaande op Equinox, the Peacekeepers overtuigende prestatie tijdens het Fiesta Partigiani is dit zeker een gegeven om reikhalzend naar uit te kijken.