vrijdag 5 april 2019

Le Butcherettes + Ponykamp in Charlatan (Gent) op 04.04.19


Met alle (vaak intrafamiliale) problemen die de Mexicaans-Amerikaanse Teri Gender Bender (geboren Teresa Suárez) heeft ervaren sinds haar vroege jeugd, lijkt de frontvouw van Le Butcherettes een hele carrière te kunnen vullen. Een recente, verregaande conflictsituatie met haar aan een bipolaire stoornis lijdende moeder gaf onlangs nog aanleiding tot het eerder dit jaar verschenen 'bi/MENTAL', een indringende plaat waarmee de band momenteel rondtoert door Europa

Voor hun door Democrazy georganizeerde passage in de Gentse Charlatan werd het lokale Ponykamp aan de line up toegevoegd als zaalopwarmer. De redelijk up-tempo gebrachte, aanstekelijke, complexloos rammelrockende songs weten alleszins het hen toebedeelde half uur moeiteloos te boeien. Met wat zin voor overdrijving zou je kunnen stellen dat het trio wat doet denken aan een rudimentaire versie van The Vaselines of Beat Happening, deze laatste te meer daar het stemtimbre van bassist/frontman Dimitri De Backer wel ergens aanschurkt tegen dat van Calvin Johnson.


Reeds enige tijd is het bij Le Butcherettes-shows een gewoonte de nummers te introduceren/aan elkaar te plakken met korte stukken (veelal Spaanstalige) liedjes en poëmen. Startschot van dienst is deze keer een flard 'Alabama Song'' waarna met 'spider/WAVES' explosief het kwartet songs wordt ingezet dat op de recenste langspeler dezelfde plaats inneemt. Aangedreven door het secure en opzwepende drumwerk van Alejandra Robles Luna trekken de twee bandleden uit de Rodríguez-López familie uit (bas)gitaren en synths een indrukwekkende geluidsmuur op. Verwoed uit elke vezel van haar lijf brandstof puttend, stuwt Suárez haar vocalen alle richtingen uit, al naargelang het gevoel het vereist.

Teri Gender Benders performance is uitermate expressief en theatraal. Ze gaat echter zo hard in haar rol op dat ze de pure emoties die haar songschrijverij triggerden op het podium schijnbaar ten gronde en misschien zelfs aangedikt herbeleeft. De kosmische kracht die ze op die manier de zaal instuurt zorgt voor een haast tastbaar knetterende energie in de besloten ruimte. Via een aantal nummers van 'A Raw Youth' (waaronder 'Lonely & Drunk') drijven Le Butcherettes de intensiteit van de show exponentieel op. Dit vindt zijn hoogtepunt in een enorm energieke versie van 'Stab My Back' waartijdens Teri zich vol overgave tussen het publiek begeeft.

Vervolgens is de allerhoogste druk van de ketel, waarna de show, aanvattend met de prachtig aanzwellende single 'in/THE END', zonder evenwel aan gedrevenheid te verliezen, iets gedecompresseerder verder gaat. Waar 'Cry Is for the Flies' in de setopbouw over het hoofd wordt gezien, tekent 'Sin Sin Sin' met onder meer 'Mr Tolstoi' en 'Dress Off' wel present. Als apotheose wordt afgesloten met een verbeten 'mother/HOLDS' dat de cirkel van drijfveer voor plaat tot einde van optreden helemaal rond maakt.

Doordat Teri Gender Bender live steeds onversaagd weet in te tappen op een soort woeste, ongetemde oerenergie is een optreden van Le Butcherettes telkens weer een verpletterende belevenis, zo ook in de zaal van café Charlatan. Het lijkt dan ook schier onmogelijk dat iemand hier onbewogen bij bleef.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten