Met alle (vaak
intrafamiliale) problemen die de Mexicaans-Amerikaanse Teri Gender
Bender (geboren Teresa Suárez) heeft ervaren sinds haar vroege
jeugd, lijkt de frontvouw van Le Butcherettes een hele carrière te
kunnen vullen. Een recente, verregaande conflictsituatie met haar aan
een bipolaire stoornis lijdende moeder gaf onlangs nog aanleiding tot
het eerder dit jaar verschenen 'bi/MENTAL', een indringende plaat
waarmee de band momenteel rondtoert door Europa
Voor hun door
Democrazy georganizeerde passage in de Gentse Charlatan werd het
lokale Ponykamp aan de line up toegevoegd als zaalopwarmer. De
redelijk up-tempo gebrachte, aanstekelijke, complexloos
rammelrockende songs weten alleszins het hen toebedeelde half uur
moeiteloos te boeien. Met wat zin voor overdrijving zou je kunnen
stellen dat het trio wat doet denken aan een rudimentaire versie van
The Vaselines of Beat Happening, deze laatste te meer daar het
stemtimbre van bassist/frontman Dimitri De Backer wel ergens
aanschurkt tegen dat van Calvin Johnson.
Reeds enige tijd
is het bij Le Butcherettes-shows een gewoonte de nummers te
introduceren/aan elkaar te plakken met korte stukken (veelal
Spaanstalige) liedjes en poëmen. Startschot van dienst is deze keer
een flard 'Alabama Song'' waarna met 'spider/WAVES' explosief het
kwartet songs wordt ingezet dat op de recenste langspeler dezelfde
plaats inneemt. Aangedreven door het secure en opzwepende drumwerk
van Alejandra Robles Luna trekken de twee bandleden uit de
Rodríguez-López familie uit (bas)gitaren en synths een
indrukwekkende geluidsmuur op. Verwoed uit elke vezel van haar lijf brandstof puttend, stuwt Suárez haar vocalen alle richtingen uit, al
naargelang het gevoel het vereist.
Teri Gender
Benders performance is uitermate expressief en theatraal. Ze gaat
echter zo hard in haar rol op dat ze de pure emoties die haar
songschrijverij triggerden op het podium schijnbaar ten gronde en
misschien zelfs aangedikt herbeleeft. De kosmische kracht die ze op
die manier de zaal instuurt zorgt voor een haast tastbaar knetterende
energie in de besloten ruimte. Via een aantal nummers van 'A Raw
Youth' (waaronder 'Lonely & Drunk') drijven Le Butcherettes de
intensiteit van de show exponentieel op. Dit vindt zijn hoogtepunt in
een enorm energieke versie van 'Stab My Back' waartijdens Teri zich
vol overgave tussen het publiek begeeft.
Vervolgens is de
allerhoogste druk van de ketel, waarna de show, aanvattend met de
prachtig aanzwellende single 'in/THE END', zonder evenwel aan gedrevenheid te verliezen, iets gedecompresseerder verder gaat. Waar
'Cry Is for the Flies' in de setopbouw over het hoofd wordt gezien, tekent 'Sin Sin Sin' met onder meer 'Mr Tolstoi' en 'Dress Off' wel
present. Als apotheose wordt afgesloten met een verbeten
'mother/HOLDS' dat de cirkel van drijfveer voor plaat tot einde van
optreden helemaal rond maakt.
Doordat Teri
Gender Bender live steeds onversaagd weet in te tappen op een soort
woeste, ongetemde oerenergie is een optreden van Le Butcherettes
telkens weer een verpletterende belevenis, zo ook in de zaal van café
Charlatan. Het lijkt dan ook schier onmogelijk dat iemand hier
onbewogen bij bleef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten