Tweeëneenhalf decennium na de
hoogdagen van het genre hebben ze in Seattle met So Pitted eindelijk
volk gevonden dat de heavy stonervariant van grunge in een relevant,
eigentijds en potentieel breedgedragen kader weet te plaatsen. 'Neo'
grijpt volmondig terug naar een aantal elementen uit het verleden, en
zet ze verhoudingsgewijs in een nieuwe constellatie die ze een
loodzware, donkere feel meegeeft welke zelfs in de jaren 90 als
extreem zou bestempeld zijn geweest.
De explosieve mix van rauwe, uit punk,
noise en sludge samengestelde grunge en ijskoude industrial die we op
dit debuut tegenkomen, geeft uiting aan een soort kille gelatenheid
in een koortsdromerige wanhoop.
Wars van traditionele songstructuren en
enige melodieuze betrachting laat het trio de gitaren, boven
knetterende drums en aangedreven door een fel distorted, bas vervangende zware gitaarpartijen, woest en
defaitistisch scheuren, piepen en kraken. Hierbinnen moet de stem van
frontman Nathan Rodriguez het vooral van de brute kracht hebben,
vermits de meticuleus opgetrokken ruwe geluidsmuur weinig ruimte laat
voor subtiliteit en de klankkleur onder meer door een resem
studio-effecten nauwelijks te onderscheiden valt. Dit alles
resulteert in een aantal panische lappen agressief overkomende
energie, met het dreigend dreunende 'feed me' als grootste
uitzondering op de regel.
Sub Pop mag het in hun beeldvorming dan
wel tamelijk opzichtig uitspelen dat de band een aantal uitvergrote
grunge-elementen extra donker presenteert en dat hun uiterlijk naar
Kurt Cobains rafelige voorkomen gestileerd lijkt, het neemt niet weg
dat we Rodriguez, die blijk geeft van een gedegen artistieke visie,
ten volle geloven.
Moest de marketing machine binnenkort
helemaal aanslaan, krijg je vanavond trouwens een unieke gelegenheid
So Pitted aan het werk te zien voor slechts 8 euro in Brussel
(Homeplugged, 11.03).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten