donderdag 23 februari 2017

Cherry Glazerr in Trix (Antwerpen) op 22.02.17

Met het uitmuntende 'Apocalipstick' lostte Cherry Glazerr de hooggespannen verwachtingen die het door frontvrouw Clementine Creevy als 15-jarige bij elkaar gepende debuut 'Haxel Princess' reeds in 2014 creƫerde, helemaal in. Terwijl het kwartet uit L.A. later dit voorjaar geprogrammeerd staat tijdens Les Nuits Botanique, kon je hen alvast aan het werk zien in het Antwerpse Trix.


Goofy walking opkomend tijdens een noisy intro die al snel overgaat in het heftige 'Sip O' Poison', zet Creevy meteen de toon voor een expressieve performance die barst van de jeugdige branie, spontaniteit en dito enthousiasme. Dat de gedegen ritmesectie een strakke, energieke en licht dansbare groove neerlegt, stelt de spilfiguur in staat volledig haar eigen ding te doen waarbij ze resoluut kiest voor een gedecideerde hard/zacht dynamiek en de gitaar geregeld laat scheuren en gieren. Toetseniste Sasami Ashworth, die tevens de backings verzorgt en tijdens de bindlyrics geregeld voor een humoristische noot zorgt, weet aanvullend perfect haar momenten uit te pikken om op de voorgrond te treden.

De focus ligt met onder meer 'Nuclear Bomb' en 'Instagratification' aanvankelijk vooral op het eerder dit jaar verschenen album, maar hoe langer hoe meer sijpelen nummers uit het debuut de setlist binnen (zoals 'Teenage Girl' en 'Trick or Treat Dancefloor') aangedikt met toch aanzienlijk wat songs die niet op een van beide langspelers verschenen. Zo sluit het uitgesponnen, lofi-funkrockjammerige 'Chewing Cud' de reguliere show af waarna nog een laatste keer wordt teruggekeerd met een even melodieuze als snedige cover van Nirvana's 'Territorial Pissings.' Terwijl de frase “never met a wise man, if so it's a woman” hier door de prominente backings op gepaste wijze uitgelicht wordt, beklemtoont dit orgelpunt nogmaals de in een modern jasje gestoken grunge invloeden van de band.

Het gedreven optreden dat Cherry Glazerr op de planken brengt, dat spelplezier, overtuiging en samenhorigheid centraal plaatst, verraadt dat vooral Creevy en Ashworth tenvolle genieten van het uitleven van een adolescentendroom waar het cynisme van de industrie voorlopig nog geen enkele bezoedelende impact op heeft gehad. Moge dit avontuur hen nog langdurig naar de meest wonderbaarlijke plekken in het muzieklandschap voeren!


Geen opmerkingen:

Een reactie posten