donderdag 8 oktober 2015

Protomartyr – 'The agent intellect': voltreffer

Waar Protomartyr zich vorig jaar definitief een in het oog springende plek aan de meer zwaarmoedige kant van alternatieve rockkaart opeiste met (relatief) doorbraakalbum 'Under color of official right', zet het kwartet uit Detroit zijn opmars onverwijld verder met opvolger 'The agent intellect'. Aan de formule werd nauwelijks gesleuteld, eerder werd ze gefinetuned mits een wat helderdere en vollere sound en qua lyriek een geregeld iets persoonlijkere aanpak.


Zo weet de onheilspellend bezwerend repetitieve ritmesectie nog steeds even soepel als organisch van kadans te veranderen. Binnen de ruim getrokken grenzen van postpunk verkent gitarist Greg Ahee, voor wie wijds dromerig en scherp agressief amper een vingerknip van elkaar verwijderd lijken te liggen, dan weer uiterst beweeglijk en (door de min of meer gewaagde productie gesteund) enorm dynamisch alle hoeken van het spectrum. Dit staat in schril contrast met de monotone slechts bij momenten naar zingen neigende declamaties van moderne poète maudit Joe Casey die hun kracht eerder uit een fabelachtige zeggingskracht gekoppeld aan een gevarieerd metrum halen waardoor ze evenwel minstens evenveel impact genereren.

Uit Casey's in flarden gebrachte teksten spreekt niet alleen een zelfbewuste persoonlijkheid met bakken levenservaring als intelligente outsider by nature, maar tevens een grote belezenheid. Van aan de zijlijn van het burgerlijke bestaan ventileert hij zijn vaak kritische observaties en overpeinzingen aangaande onder meer maatschappij, religie en filosofie waarbij hij zijn fantasie ongebreideld de vrije loop laat en telkens op zoek gaat naar de meest tot de verbeelding sprekende formulering. Je kan er haast donder op zeggen dat hij naast pakweg Bukowski, Burroughs en Rimbaud ook onder meer Hesse, Goethe en Wilde op de boekenplank heeft liggen.

Verder springt nog in het oog dat de songs dikwijls abrupt met de deur in huis vallen en zich doorgaans laten kennen door grillige structuren. Terwijl dit alles perfect samenkomt in vooruitgeschoven single 'Why does it shake?' (waar de frontman zijn zieke moeders volledig profane uitspraak in een nieuw, universeel betekeniskader plaatst), volgt hier met 'Ellen' het meest atypische nummer van Protomartyr tot nog toe op. Op dit liefdeslied van over het graf, geschreven vanuit zijn overleden vaders standpunt, waagt Casey zich zelfs even breekbaar als overtuigend aan een potje croonen.

Het weze duidelijk dat de beslissing die enkele jeugdige branieschoppers en een ruim tien jaar oudere misfit een tijdje terug namen om met elkaar in zee te gaan, volmondig een schot in de roos genoemd kan worden. Protomartyr combineert edge en diepgang moeiteloos met sfeerschepping en blijft daarenboven steeds vlot in het oor liggen.

Protomartyr live aan het werk zien kan dit najaar onder meer in de Botanique (09.11, Brussel) & Rotown (19.11, Rotterdam) en op volgende festivals: Le Guess Who? (20.11, Utrecht) en Sonic City (21.11, Kortrijk).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten