Bully's debuut 'Feels like' geeft met
opener 'I Remember' onmiddellijk en onverbloemd aan waar het op staat
middels een gejaagde, naar The Afghan Whigs ten tijde van 'Gentlemen'
verwijzende riff, en als Alicia Bognanno dan ook nog snel invalt met
een rauwe schreeuwstem die onmiskenbaar Courtney Love in herinnering
roept, waan je je helemaal terug in de jaren 90. Evengoed schiet de
frontvrouw echter overtuigend in lichtvoetigere en zoetgevooisdere
vocalen om het geheel richting gitaarpop à la Juliana Hatfield en
pakweg Veruca Salt (uit hetzelfde tijdperk) te manoeuvreren.
Dit stelt het momenteel vanuit
Nashville opererende viertal in staat overvloedig gebruik te maken
van het door de grunge geïncorporeerde maar door de Pixies eerder al
geperfectioneerde, beproefde kalme strofes/energieke
refreinen-recept. Van die laatsten herkennen we daarbuiten geregeld
ook de catchy groove, de tegendraadse overgangen en de op de Joey
Santiago-leest geschoeide warme, surffuzzy solo-gitaar.
Ondanks de gebaldheid van de nummers
valt verder de melancholische mineurakkoordenfeel van Dinosaur Jr op,
en zorgt de dissonante aanpak op 'Trash' ervoor dat de song zo uit
Hole's robuuste debuut 'Pretty on the inside' geplukt kon zijn.
Tegelijkertijd loeren bands als Magnapop, Belly, Babes In Toyland,
The Lemonheads, L7 en zelfs Sonic Youth beurtelings mee over de
schouder.
Let wel dat alles uitermate strak, fris
en minder nonchalant dan meeste van de gegeven voorbeelden gebracht
wordt, wat voorkomt dat 'Bully' belegen voor de dag komt. 'Feels
like' houdt de vaart er flink in, en is met zijn melodieuze, grungy
punkrock zeker een vast een interessante aanwinst voor de hedendaagse
gitaarrockgolf.
Ja kan de band binnenkort onder andere
live aan het werk zien in de Botanique (29.10, Brussel) en Merleyn
(30.10, Nijmegen) en op London Calling (31.10, Amsterdam)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten