Met tot voor kort enkel een (weliswaar
al zeven nummers tellende) ep op de teller bracht BOYTOY zopas hun
eerste echte langspeler op de markt. Op 'Grackle' presenteert het
trio uit Brooklyn zich als een no-nonsense alternatieve gitaarband
die steeds een goed oor op het melodische gericht houdt.
Terwijl drummer Matt Gregory er
constant nogal rechtdoor de pees op legt, gooien de twee gitaristes
er overtuigend een hoop grofkorrelige riffs en groovende solo's
tegenaan. Dit heeft tot gevolg dat de band de ene keer een snedige
punkrocker zoals opener 'Postal' uit de mouw kan toveren om even
later uit te komen op dat exacte punt waar bluesy garage en stoner
elkaar ontmoeten ('Your girl'). Ergens halverwege het album zorgt het
naar authentieke flowerpowerpop neigende 'Wild one' dan weer voor
zowat het enige rustpunt op de plaat.
Door een aantal lo-fi indie-elementen
zonder schroom te verbinden met best wat hardrock-invloeden en
tegelijkertijd steevast erg catchy zanglijnen neer te leggen, vult
BOYTOY zo ergens wel een leemte tussen tussen Bleached en Ex Hex.
Hoewel het drietal vast en zeker ook inzet op harmonieus uitgewerkte
backings, delven de vocalen productioneel gezien echter lichtjes het
onderspit tegenover het snarenwerk, wat het geheel een robuust
ongepolijste feel meegeeft. Waar frontvrouw Saara Untracht-Oakners
leadpartijen zich doorgaans richting onvervalste poppunk bewegen,
neemt daarnaast Gregory enkele keren het voortouw met zijn lijzige
stem die op zijn beurt instant herinneringen oproept aan jaren
90-rammelrock.
Voor een portie eerlijke, ongedwongen,
en een tikkeltje nostalgische gruizelige gitaarrock ben je bij
'Grackle' met andere woorden aan het juiste adres.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten