De zich als vanzelfsprekend
presenterende complexloosheid, de guitige eendracht en het
onbetwistbare spelplezier die het hele project spontaan uitdraagt,
geven aan dat de dames van CHILDBIRTH elkaar echt wel gevonden hebben
in hun gezamenlijke nevenproject. Het ongedwongen karakter van dit
statuut stelt Julia Shapiro, Bree McKenna en Stacy Peck meteen ook in
staat zowel de thematiek als de muziek eendimensionaler te houden dan
bij respectievelijk Chastity Belt, Tacocat en Pony Time, waar de
prestatiedruk en het hieraan gekoppelde idee toch een tikkeltje meer
te conformeren – hoe je het ook draait of keert – allicht toch
iets hoger zal liggen, het geval is.
Net zoals het vorig jaar verschenen
debuut 'It's a girl!' vat 'Women's rights' aan met een noisegroove
van een kleine driekwart minuut waarboven groepsnaam en albumtitel
uitbundig gescandeerd worden. Wie de insteek dan nog niet begrepen
heeft, bakent het snedige 'Nasty grrls' het terrein hierna definitief
af. Aangedreven door Pecks rechtdoor jakkerende drumpartijen weet het
album keer op keer uit te pakken met een resem vlot in het oor
liggende distorted punkrockriffs die je weliswaar (min of meer
letterlijk) al eens hoorde bij onder andere de Pixies ('Siri, open
Tinder'), Nirvana ('@Julia
Shapiro') en de Ramones ('Will you let the dogs in?').
Terwijl ze dikwijls in een
vraag/antwoord constellatie komen te staan met de backings van
(vooral) McKenna en (sporadisch ook) Peck, heeft het trio uit Seattle
daarenboven een geweldige troef in handen met frontvrouw Shapiro's
soepele en rijke vocalen die constant de belofte inhouden op een
laconieke wijze diep te kunnen gaan snijden. De gevoelswaarde van het
niet minder gemeend overkomende feminisme dat ze consequent met een
soort superieur spottende humor uitdraagt, staat in schril contrast met de
doorgaans asgrauwe protovariant van Bikini Kill, en geeft na al die
jaren aan dat de verbeten voorhoedegevechten van Kathleen Hanna &
co hun effect hoegenaamd niet gemist hebben. Quasi dezelfde topics
kunnen in het hedendaagse klimaat immers met een soort zelfzekere
nonchalance en een vaak naar het hilarische neigend sarcasme
behandeld worden. Waar nummers als de machismo-parodie 'More fertile
than you' en het ironische 'Since when are you gay?' dit exemplarisch
in de verf zetten, laat '@Julia
Shapiro' daarenboven tevens ruimte voor een verfrissende portie
zelfspot.
In zijn geheel klinkt CHILDBIRTH ruw,
wat ongepolijst en, zonder ergens goedkoop over te komen, toch
uitermate catchy en instant toegankelijk. Het spontane, provocatieve,
oprecht geëngageerde karakter van 'Women's rights' dat rekening
houdt met God noch gebod maken het plaatje gefundenes Fressen voor
elke rechtgeaarde punkrockadept.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten