woensdag 31 juli 2019

Bleached – 'Don't You Think You've Had Enough?': subtiele evolutie


Sinds hun volledig in het teken van scherpgerande garagepunk staande langspeeldebuut 'Ride Your Heart' voerde Bleached een lichte koerswijziging door richting breder opengetrokken gitaarrock die ook – zowel qua riffs als qua productie – elementen van glamrock, powerpop en melodieuze punkrock incorporeert. Voor 'Don't You Think You've Had Enough?' wordt daarbovenop nog eens een opening richting disco gecreëerd, al is het genre minder prominent in het geheel aanwezig dan waar je op basis van vooruitgeschoven singles 'Kiss you goodbye' en 'Hard to Kill' op kon anticiperen.


Het framework steunt nog steeds op een stevige, ongecompliceerd dansbare ritmesectie waarboven de gezusters Clavin de songs tot een catchy en energiek eindresultaat boetseren met – gaande van in reverb gedrenkte riedels tot in your face scheurende powerchords – gevarieerd gitaarspel en aanstekelijke, helder en soepel gebrachte zanglijnen. Door snedige rocksongs, jaren 70-retroswingend materiaal en ballads in een natuurlijke symbiose te plaatsen vormt het album een organische en toch divers opgebouwde eenheid. Vreemde eend in de bijt dat alsnog als perfect orgelpunt dienst doet, is het afsluitende 'Shitty Ballet' dat aanvangt met een rauwe, intimistische akoestische gitaar en, na zowat drie minuten ernaar toewerken, uitmondt in een grootse rockclimax.

Na de met depressie worstelende thematiek van 'Welcome the Worms' en de feministische manifest-ep 'Can You Deal?' is de onderwerpkeuze dit keer minder zwaar op de hand. Frontvrouw Jennifer Clavin grijpt in haar lyriek namelijk hoofdzakelijk terug naar haar tienerjaren zoals ze die samen met haar zus beleefde. Met talloze verwijzingen naar zaken als een eerste kus, dito vakantiejob en vooral het exploreren van de grootstad (L.A.) komende van suburbia (The Valley) kan je haast spreken van een conceptalbum.

En daarmee stelt Bleached wederom allerminst teleur. 'Don't You Think You've Had Enough?' is een logische aanvulling op het oeuvre van het Amerikaanse kwartet met net dat tikkeltje evolutie zonder aan de kern van de zaak (authentieke, van genoeg diepgang voorziene, toegankelijke songschrijverij, gecombineerd met een energieke en dynamische totaalsound) te raken.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten