Met zijn
beklemmende sfeerschepping, prominente, simpel repetitieve baslijn en
dissonante gitaarwerk herinnert de aanvang van Knife Wives debuutplaat
sterk aan een vroege Sonic Youth, zowat ten tijde van Bob Bert. Dit
gevoel wordt echter niet erg lang aangehouden, al vormen het
experimentele minimalisme, de Unheimlichkeit en het treiterig
slepende tempo wel een constante doorheen het tien nummers tellende
en drieentwintig minuten durende album.
De intrigerende
lofi-rock van het trio uit Washington DC herbergt immers een hele
resem invloeden gaande van geperverteerde nursery rhymes over riot
grrrl grunge tot punkerige synthpop. De drie dames van Knife Wife
wisselen zowat per nummer van instrument en geven ook de leadstem in
beurtrol aan elkaar door. Wat al deze stilistisch van elkaar
verschillende (of het nu lijzig declamerend, soepel croonend of
hysterisch schreeuwend is) vocalen alsnog met elkaar weet te
verbinden is het immer aanwezige gevoel van ontheemding en
emotieloosheid.
'Family Party'
profileert zich op die manier als een erg beklijvend, indringend,
duister sfeervol werkstuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten