Om de
vijfentwintigste verjaardag van het Utrechtse dB's, dat onder meer
heel wat repetitieruimtes en een concertzaal herbergt, te fêteren,
zullen gedurende een jaar met de regelmaat van de klok activiteiten
in dit kader plaats vinden. De aftrap werd gegeven met een gratis
toegankelijk, tot de verbeelding sprekend optreden van de
legendarische Olympia muzieksceneveteraan Calvin Johnson.
Johnson reist per
trein van speelstad naar speelstad en is traveling light. Zo houdt
dit in dat hij in z'n uppie het podium betreedt met enkel en alleen
een folkgitaar te zijner beschikking. Dit gegeven wordt daarenboven
bijzonder en intiem in het kwadraat doordat de vroegere Beat
Happening-frontman er bewust voor kiest stem noch gitaar te laten
versterken, en zijn songs dus helemaal akoestisch de zaal in stuurt.
Uiteraard
benodigt deze aanpak wegens de aard van de studioversies van heel wat
nummers geregeld een hoge dosis inventiviteit, zoals opener
'Wherefore Art Thou?' meteen aantoont. Door de afwezigheid van de
opzwepende beat die tevens de het geheel verbindende lijm vormt,
deconstrueert de artiest de song opzichtig in een aantal bevreemdend
bij elkaar passende stukken.
Met een
uitgestreken gezicht en eigenlijk dito podiumact die grotendeels
draait rond zijn lijzige bariton laat Johnson de sfeer van de avond
langzaam onder de huid kruipen om daar exponentieel aan te dikken tot
iets dat het midden houdt tussen beklemmend en beklijvend. Door
bijvoorbeeld een verjaardagslied in te zetten voor dB's of via enkele
andere nog steeds uitgestreken gebrachte luchtig verhalende
intermezzo's wordt de ruim een uur aangehouden intensiteit af en toe
eens gebroken. Zo ook door het al dan niet tongue-in-cheeke benenwerk
tijdens een cover van Gene Vincents 'Crazy Legs'.
Terwijl het frame
van de setopbouw met onder andere het titelnummer, 'Kiss Me Sweetly'
en '(I've Still Got) Sand in My Shoes' is opgehangen aan het vorig
najaar uitgebrachte 'A Wonderful Beast', brengt de K
Records-oprichter ook behoorlijk wat ouder materiaal (zoals 'When You
Are Mine' en 'I'm Down') en een handvol songs van andere bands waarin
hij actief is. Een The Hive Dwellersnummer wordt nog ingetogen en
klassiek gebracht, maar van danceproject Selector Dub Narcotic
krijgen 'All for the Sake of Rhymin'' en het afsluitende 'Every
Woman' een expressieve, poëtische voordrachtversie.
Het minste dat je
kan zeggen is dat de start van dB's feestjaar meteen een schot in de
roos was. Met Calvin Johnson haalden ze namelijk een klepper van
formaat in huis die doorheen de jaren nog niets aan bezieling heeft
ingeboet en die bovendien zorgde voor een unieke liveperformance van
een welgekozen greep uit zijn uitgebreide oeuvre.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten