Zoals ieder voorjaar biedt Café
Libertad in de Leuvense Munststraat ook in 2018 een reeks
interessante zondagavondconcerten aan. Dit keer kwamen het lokale
Slow Bear en de Mechelse singersongwriter Granola Import aan bod.
Granola Import vat de avond uitstekend
aan met een beknopte set waarbij hij zijn diepe vocalen enkel
begeleidt met accordeon. Waar deze opstelling de feel vaak richting
zeemansliederen trekt, weet hij dit gegeven echter met een indringende, artistieke doorleefdheid te doorweven zodat het geheel
eerder een Kurt Weil-achtige inslag krijgt.
Ook al bracht Slow Bear slechts enkele
maanden geleden pas een nieuwe plaat op de markt, grijpt hij de
gelegenheid reeds aan recent geschreven materiaal te testen op een
livepubliek. Openen doet de Leuvenaar weliswaar met de
straightforwarde, van een catchy mondharmonicapartij voorziene folk
van albumafsluiter 'Quarter of a Story', maar hierna komen meteen
enkele kakelverse songs aan de beurt die met hun ritme-, dynamiek- en stemtimbrewisselingen merkelijk grilliger van structuur zijn.
Geleidelijk aan kruipt het optreden op
die manier volledig onder de huid, en word je zonder het goed en
wel te beseffen helemaal in de sfeer gezogen. Het up-tempo
openingdsduo van 'Fucking Off' brengt vervolgens de vaart in de show
waarna de hypnotizerende meestamper 'Hippie Hustle' moeiteloos voor
een boost in de dynamiek zorgt. Voor het laatste op akoestische
gitaar gebrachte nummer vraagt Slow Bear de bassist waar hij meer dan
een decennium geleden mee in Grant Moff Tarkin zat, en openingsact
Granola Import (met trekharmonica) het podium op. Wat volgt is een
heupwiegende ballade die zowel emotie en sterke songschrijverij als
zichtbaar spelplezier herbergt.
Voor het beklijvende 'Pale Bird Blues'
wordt dan de elektrische gitaar omgegord. Met enorm veel feeling de snaren
beroerend, legt de man, terug in zijn eentje het podium bevolkend,
zonder efffectpedalen een krachtige, directe, sound neer. 'Spirit
Broken (I Fixed It)', waar de gitaarpartijen zich af- en aanzwellend
rond een pianosample weven en dat in zijn fade out telkens een
verschillend, kort stukje cover incorporeert, eindigt dit keer met
een streepje 'I'm Not Like Everybody Else' van The Kinks wat erg
toepasselijk overkomt bij deze songwriter die consequent zijn eigen
koers vaart. Single 'Normandy and Me', waar Granola Import nog een
keer met zijn lage vocalen voor ondersteuning zorgt, vormt tenslotte
een prima sluitstuk op een muzikaal erg interessante avond voor al
wie open stond zich met lak aan normen en conventies te laten
onderdompelen in de wereld van Slow Bear.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten