Zelfs nu juli al met rasse schreden
zijn einde nadert, staat Firefangs debuut hier nog steeds met stip
genoteerd in het lijstje met favoriete releases van het huidige jaar.
Deze bezielde langspeler plaatst de song helemaal centraal en draagt
overduidelijk waarden als authenticiteit, non-conformisme,
integriteit en engagement uit. Dat deze zaken in het meest
gemediatiseerde deel van het hedendaagse muzieklandschap – in
tegenstelling tot enkele periodes uit het verleden – doorgaans
helemaal naar de achtergrond gedrukt al dan niet gecorrumpeerd worden
en hier alsnog prominent aan de oppervlakte figureren, heeft zo zijn
redenen, komen we te weten in een ontspannen gesprek met frontman
Steven De Poorter, bassist Bram Dewilde en drummer Maarten Buyst, een
klein uurtje voor ze op een podium in het Gentse het beste van
zichzelf geven.
De Poorter: Op de plaat staan allemaal
nummers die ik lang geleden schreef, maar nooit heb opgenomen.
Vroeger speelde ik die in een band die verschillende namen heeft
gehad zoals Maitreya en Confused. Ik ben dan voor een paar jaar naar
het buitenland verhuisd wat het einde van dat project betekende. We
hadden redelijk wat opgetreden zonder ooit iets uit te brengen.
Vervolgens speelde ik in behoorlijk veel andere bands, genregewijs
voornamelijk richting bluegrass, country en psychedelic folk, en toen
ik terug kwam in België had ik enorm veel zin om die songs van
daarvoor alsnog vast te leggen, gewoon omdat ik ze zo goed vond. En
daar komt bij dat ik er echt naar snakte om weer eens iets harders te
gaan doen.
Dewilde: Steven heeft het album dan
opgenomen voor Maarten en ik bij de groep kwamen.
De Poorter: Er was inderdaad geen band
op dat moment, dus ik heb gewoon die gasten van vroeger gevraagd om
eenmalig de studio in te duiken. We boekten een dag opnameruimte,
repeteerden een week en speelden op één werkdag tweeënveertig
takes in, zodanig dat we de basistracks hadden; enkel bas, drums en
electrische gitaar dus. Daarna heb ik de rest op mijn kamertje
geproducet: de vocalen ingezongen en de leadgitaren toegevoegd, hier
en daar met de hulp van verschillende mensen, maar hoofdzakelijk
alleen. Voor de mix ben ik ook zelf verantwoordelijk, waar ik de
mastering dan weer wel uitbesteedde. Op die manier heeft de productie
van de cd me in totaal slechts zeshonderd euro gekost, driehonderd euro voor een dag
studio en nog eens evenveel voor de mastering.
En toen wilde je die nummers
hoogstwaarschijnlijk weer live op een podium gaan presenteren, maar
stond je daar zonder groepsleden?
De Poorter: Inderdaad. Die vorige band
had geen tijd meer om te spelen omdat ze ondertussen allemaal een
deftige job hadden en daarbovenop richtten ze een
Elvis-coverband op die veel succesvoller was en waar ze geld
mee verdienden op bachelorfeestjes en dergelijke. Ik heb het album een
jaar laten liggen tot ik met Maarten in contact kwam via het internet
en we samen begonnen te repeteren.
Buyst: Ik drum al sinds mijn
twintigste, dus al zowat tien jaar, constant in verschillende bands
die komen en gaan, terwijl ik eigenlijk altijd op zoek was naar iets
in de stijl van Firefang. Uiteindelijk had ik dat dus gevonden.
Dewilde: En dan stak het toeval een
handje toe. Ik ben ook nog boeker voor andere groepen zoals Equinox,
the Peacekeeper waar Steven banjo bij speelt. Na een optreden van hen
in Trefpunt stonden we samen buiten met een gemeenschappelijke vriend
die langs zijn neus weg opmerkte dat ik bas speelde en hij nog een
bassist zocht. En voila...
Hoewel jullie qua stijl heden ten
dage een tamelijk op zichzelf staande plaats innemen, opent jullie
plaat met enkele nummers die best wel bij de bloeiende Belgische
garagerockgolf zou kunnen passen. Zoeken en vinden jullie daar
aansluiting bij?
De Poorter: Bewust zoeken niet, neen;
vinden, misschien wel, maar we zijn daar zo niet mee bezig, we hebben
geen groot promoplan.
Dewilde: Ik voel daar wel een soort
natuurlijke affiniteit mee en ik ben ook goed bevriend met enkele van
die groepen zoals The Glücks en Mind Rays. Ik heb die bijvoorbeeld ook al geprogrammeerd in een krakerscafeetje hier in Gent, één van mijn passies. Dus moesten we eens samen op een affiche
terecht komen, zou ik dat natuurlijk geweldig vinden. Ook al is onze
muziek op het gebied van genre toch iets anders, dat is wel een feit.
Hebben jullie bepaalde
verwachtingen? Wat hopen jullie te bereiken met Firefang?
Dewilde: We kunnen alleen maar zelf ons
best doen en dan zien we wel wat er op ons afkomt. We zijn alleszins
al heel tevreden met de vele positieve recensies die we kregen. Wel
vind ik het wat jammer dat ik weinig tijd over had om shows te boeken
voor deze zomer. Ik denk dat we er pas in het najaar terug stevig
kunnen invliegen. Er staat een nieuwe clip op het programma, en we
gaan aan een opvolger voor de cd beginnen.
De Poorter: Bram doet zijn best. (schertsend) Toch denk ik dat ik beter een Youtube-kanaal opstart om
bekend te worden, dat is namelijk veel efficiënter tegenwoordig.
(ernstig) Muziek is niet meer in, weet je, het gaat vandaag de dag
meer over attitude.
Valt voor dat toekomstige album dan
een stijlbreuk te verwachten omdat er zoveel tijd tussen zit in
vergelijking met het schrijven van de vorige?
Buyst: We zijn een energieke band en
dat zal zeker zo blijven.
De Poorter: Melodie is essentieel voor
mij en ook dat zal niet veranderen. Ik ben niet van plan met nummers
af te komen die enkel om de sound draaien. Het vertrekpunt is
steevast de song zelf. Ik ben trouwens nooit gestopt met schrijven,
dus het is niet zo dat ik eerst wat roest moet wegwerken. Daarom denk
ik dat er in dat opzicht niet echt een groot verschil te merken zal
zijn. Ons idee is verder om een homestudio te maken in een nieuw
boerderijtje dat we proberen te kraken zodanig dat we bij de opnames
zoveel mogelijk live kunnen spelen. Dat werkt voor mij immers het
best qua flow.
Dewilde: En je kan daar dan eigenlijk
ook gewoon repeteren en dat opnemen. Stel dat er iets interessants
tussen zit, dan kunnen we dat meteen gebruiken. We hebben momenteel
al zeker een stuk of acht ideeën voor nieuwe nummers.
De Poorter: Soundsgewijs hoop ik op een
iets betere productie, zonder te overdrijven uiteraard. Soms wil ik
minimalistisch en lofi gaan à la Dead Moon omdat dat tot mijn
lievelingsmuziek behoort, maar evengoed wil ik er daarnaast nog iets
psychedelisch in krijgen. Het zal een verrassing worden...
Dewilde: We hebben overigens ook al wat
repetitievere dingen geprobeerd, en ik ben daar zeker voor te vinden.
De Poorter: Wist je trouwens dat we,
zonder resultaat helaas, vorig jaar al nieuwe opnames gemaakt hebben?
We mochten gratis opnemen in Motormusic, de studio van Clouseau en
Milow godbetert, via een stagiair waar Maarten bevriend mee was.
Buyst: Toen nog wel, ja.
De Poorter: We hebben twee supertoffe
covers opgenomen, 'God' van John Lennon en 'Fallin'' van Alicia Keys.
Vervolgens duurde het erg lang voor we iets concreets doorgestuurd
kregen, en toen is Maarten een soort Facebookgevecht begonnen. Het
laatste dat we hoorden was dan dat onze bestanden gewist zijn.
Spijtig, maar ook niet meer dan dat. We gaan dat zelf zeker nog eens
over doen en minstens even goed. Eigenlijk wilde ik maar even
illustreren waarom we Maarten zo weinig mogelijk aan het woord laten
in het openbaar. (lacht)
Hoe belangrijk zijn de lyrics in het
geheel van Firefang?
De Poorter: Ik heb ook nog een
akoestisch project, A Drifters Heart genaamd, dat mijn zachtere kant
veruitwendigt, en daarvoor heb ik altijd goed over de lyrics
nagedacht. Ze behandelen persoonlijke en politieke vragen waar ik mee
zit, terwijl Firefang meer mijn woedende kant naar buiten brengt.
Uiteindelijk zijn beide dingen behoorlijk existentieel qua thema's, al
moet ik zeggen dat ik daar ten tijde van het schrijven van ons debuut
minder mee bezig was.
Toch zitten daar al behoorlijk wat
aanklachtnummers tussen.
De Poorter: Ik ben dan ook echt een
anarchist. Ik kraak al jaren, en ik heb bijvoorbeeld in het Lappersfort
gewoond tijdens de bosbezetting. Vandaar dat ik de hele
muziekindustrie een grote grap vind; dat is puur kapitalisme en ze
kunnen echt wel mijn rug op. Ik wil muziek maken voor mensen en dat
is het. Met al dat ego en geld wil ik niets te maken hebben. Als ik
heel mijn leven in kraakpandjes blijf spelen, zal ik dat
waarschijnlijk leuker vinden dan om het even wat. Ik heb niet echt de
ambitie om bekend te worden met mijn muziek. Aan de rand van de
maatschappij gebeuren de interessantste dingen en voor mij is het
helemaal oké om daar te vertoeven, want heel die mainstream
popcultuur is gewoon ziekelijk.
Dewilde: Langs de andere kant is er natuurlijk wel een verschil tussen het Sportpaleis etcetera en clubs
zoals 4AD waar we ons releaseconcert hebben gegeven. In dat soort
coole, iets officiëlere zaken voelen we ons zeker ook erg in onze
schik.
De Poorter: Bram doet dat boeken
trouwens heel goed. Hij vindt de interessantste plekken voor ons om
op te treden. In Gent zijn we op de meeste plaatsen waar ik zou
willen concerteren al geweest; ik heb het dan over Trefpunt en Kinky
Star enzo. In de Charlatan kom ik dan weer liever niet terecht. Ik
heb overigens zelf ook lang de bookings gedaan in 't Landhuis toen ik
daar woonde, waardoor ik aan den lijve ondervond dat er echt een
subcultuur van supergoede muziek bestaat die gewoon van kraakpand
naar alternatieve scene gaat. Daar gebeurt het uiteindelijk qua
muziek, daar kan je nog dingen zien die je verrassen en die leuk
zijn, en je wordt er niet aanzien als een wandelende portefeuille. Je
kan er voor een halve of een hele euro een pintje krijgen, iedereen
is welkom en de muziek leeft. Ik zie daarbuiten gewoon niet veel
plaatsen waar ik echt graag wil optreden.
Dewilde: We kunnen onszelf trouwens
best wel relativeren hoor. We willen live ook niet al te ernstig
overkomen. Soms trek ik bijvoorbeeld wel eens vrouwenkleren aan en
van die dingen; niet puur voor de gimmick, maar om te tonen dat we
ons ook niet al te serieus pakken.
De Poorter: Tegelijkertijd is dat toch
ook een manier om onze steun te betuigen aan het feminisme en de
queer-gemeenschap. Indien mensen die naar stoere muziek luisteren,
last hebben van vrouwen en homo's, dan is het misschien wel
confronterend als Bram daar in een jurk staat.
Buyst: (contemplatief) We proberen
muziek te maken met een hart...
(De Poorter en Dewilde proesten het
uit)
