Interview Firefang: “Aan de rand van de maatschappij gebeuren de interessanste dingen.”

Zelfs nu juli al met rasse schreden zijn einde nadert, staat Firefangs debuut hier nog steeds met stip genoteerd in het lijstje met favoriete releases van het huidige jaar. Deze bezielde langspeler plaatst de song helemaal centraal en draagt overduidelijk waarden als authenticiteit, non-conformisme, integriteit en engagement uit. Dat deze zaken in het meest gemediatiseerde deel van het hedendaagse muzieklandschap – in tegenstelling tot enkele periodes uit het verleden – doorgaans helemaal naar de achtergrond gedrukt al dan niet gecorrumpeerd worden en hier alsnog prominent aan de oppervlakte figureren, heeft zo zijn redenen, komen we te weten in een ontspannen gesprek met frontman Steven De Poorter, bassist Bram Dewilde en drummer Maarten Buyst, een klein uurtje voor ze op een podium in het Gentse het beste van zichzelf geven.

De Poorter: Op de plaat staan allemaal nummers die ik lang geleden schreef, maar nooit heb opgenomen. Vroeger speelde ik die in een band die verschillende namen heeft gehad zoals Maitreya en Confused. Ik ben dan voor een paar jaar naar het buitenland verhuisd wat het einde van dat project betekende. We hadden redelijk wat opgetreden zonder ooit iets uit te brengen. Vervolgens speelde ik in behoorlijk veel andere bands, genregewijs voornamelijk richting bluegrass, country en psychedelic folk, en toen ik terug kwam in België had ik enorm veel zin om die songs van daarvoor alsnog vast te leggen, gewoon omdat ik ze zo goed vond. En daar komt bij dat ik er echt naar snakte om weer eens iets harders te gaan doen.

Dewilde: Steven heeft het album dan opgenomen voor Maarten en ik bij de groep kwamen.

De Poorter: Er was inderdaad geen band op dat moment, dus ik heb gewoon die gasten van vroeger gevraagd om eenmalig de studio in te duiken. We boekten een dag opnameruimte, repeteerden een week en speelden op één werkdag tweeënveertig takes in, zodanig dat we de basistracks hadden; enkel bas, drums en electrische gitaar dus. Daarna heb ik de rest op mijn kamertje geproducet: de vocalen ingezongen en de leadgitaren toegevoegd, hier en daar met de hulp van verschillende mensen, maar hoofdzakelijk alleen. Voor de mix ben ik ook zelf verantwoordelijk, waar ik de mastering dan weer wel uitbesteedde. Op die manier heeft de productie van de cd me in totaal slechts zeshonderd euro gekost, driehonderd euro voor een dag studio en nog eens evenveel voor de mastering.

En toen wilde je die nummers hoogstwaarschijnlijk weer live op een podium gaan presenteren, maar stond je daar zonder groepsleden?

De Poorter: Inderdaad. Die vorige band had geen tijd meer om te spelen omdat ze ondertussen allemaal een deftige job hadden en daarbovenop richtten ze een Elvis-coverband op die veel succesvoller was en waar ze geld mee verdienden op bachelorfeestjes en dergelijke. Ik heb het album een jaar laten liggen tot ik met Maarten in contact kwam via het internet en we samen begonnen te repeteren.

Buyst: Ik drum al sinds mijn twintigste, dus al zowat tien jaar, constant in verschillende bands die komen en gaan, terwijl ik eigenlijk altijd op zoek was naar iets in de stijl van Firefang. Uiteindelijk had ik dat dus gevonden.

Dewilde: En dan stak het toeval een handje toe. Ik ben ook nog boeker voor andere groepen zoals Equinox, the Peacekeeper waar Steven banjo bij speelt. Na een optreden van hen in Trefpunt stonden we samen buiten met een gemeenschappelijke vriend die langs zijn neus weg opmerkte dat ik bas speelde en hij nog een bassist zocht. En voila...

Hoewel jullie qua stijl heden ten dage een tamelijk op zichzelf staande plaats innemen, opent jullie plaat met enkele nummers die best wel bij de bloeiende Belgische garagerockgolf zou kunnen passen. Zoeken en vinden jullie daar aansluiting bij?

De Poorter: Bewust zoeken niet, neen; vinden, misschien wel, maar we zijn daar zo niet mee bezig, we hebben geen groot promoplan.

Dewilde: Ik voel daar wel een soort natuurlijke affiniteit mee en ik ben ook goed bevriend met enkele van die groepen zoals The Glücks en Mind Rays. Ik heb die bijvoorbeeld ook al geprogrammeerd in een krakerscafeetje hier in Gent, één van mijn passies. Dus moesten we eens samen op een affiche terecht komen, zou ik dat natuurlijk geweldig vinden. Ook al is onze muziek op het gebied van genre toch iets anders, dat is wel een feit.

Hebben jullie bepaalde verwachtingen? Wat hopen jullie te bereiken met Firefang?

Dewilde: We kunnen alleen maar zelf ons best doen en dan zien we wel wat er op ons afkomt. We zijn alleszins al heel tevreden met de vele positieve recensies die we kregen. Wel vind ik het wat jammer dat ik weinig tijd over had om shows te boeken voor deze zomer. Ik denk dat we er pas in het najaar terug stevig kunnen invliegen. Er staat een nieuwe clip op het programma, en we gaan aan een opvolger voor de cd beginnen.

De Poorter: Bram doet zijn best. (schertsend) Toch denk ik dat ik beter een Youtube-kanaal opstart om bekend te worden, dat is namelijk veel efficiënter tegenwoordig. (ernstig) Muziek is niet meer in, weet je, het gaat vandaag de dag meer over attitude.

Valt voor dat toekomstige album dan een stijlbreuk te verwachten omdat er zoveel tijd tussen zit in vergelijking met het schrijven van de vorige?

Buyst: We zijn een energieke band en dat zal zeker zo blijven.

De Poorter: Melodie is essentieel voor mij en ook dat zal niet veranderen. Ik ben niet van plan met nummers af te komen die enkel om de sound draaien. Het vertrekpunt is steevast de song zelf. Ik ben trouwens nooit gestopt met schrijven, dus het is niet zo dat ik eerst wat roest moet wegwerken. Daarom denk ik dat er in dat opzicht niet echt een groot verschil te merken zal zijn. Ons idee is verder om een homestudio te maken in een nieuw boerderijtje dat we proberen te kraken zodanig dat we bij de opnames zoveel mogelijk live kunnen spelen. Dat werkt voor mij immers het best qua flow.

Dewilde: En je kan daar dan eigenlijk ook gewoon repeteren en dat opnemen. Stel dat er iets interessants tussen zit, dan kunnen we dat meteen gebruiken. We hebben momenteel al zeker een stuk of acht ideeën voor nieuwe nummers.

De Poorter: Soundsgewijs hoop ik op een iets betere productie, zonder te overdrijven uiteraard. Soms wil ik minimalistisch en lofi gaan à la Dead Moon omdat dat tot mijn lievelingsmuziek behoort, maar evengoed wil ik er daarnaast nog iets psychedelisch in krijgen. Het zal een verrassing worden...

Dewilde: We hebben overigens ook al wat repetitievere dingen geprobeerd, en ik ben daar zeker voor te vinden.

De Poorter: Wist je trouwens dat we, zonder resultaat helaas, vorig jaar al nieuwe opnames gemaakt hebben? We mochten gratis opnemen in Motormusic, de studio van Clouseau en Milow godbetert, via een stagiair waar Maarten bevriend mee was.

Buyst: Toen nog wel, ja.

De Poorter: We hebben twee supertoffe covers opgenomen, 'God' van John Lennon en 'Fallin'' van Alicia Keys. Vervolgens duurde het erg lang voor we iets concreets doorgestuurd kregen, en toen is Maarten een soort Facebookgevecht begonnen. Het laatste dat we hoorden was dan dat onze bestanden gewist zijn. Spijtig, maar ook niet meer dan dat. We gaan dat zelf zeker nog eens over doen en minstens even goed. Eigenlijk wilde ik maar even illustreren waarom we Maarten zo weinig mogelijk aan het woord laten in het openbaar. (lacht)

Hoe belangrijk zijn de lyrics in het geheel van Firefang?

De Poorter: Ik heb ook nog een akoestisch project, A Drifters Heart genaamd, dat mijn zachtere kant veruitwendigt, en daarvoor heb ik altijd goed over de lyrics nagedacht. Ze behandelen persoonlijke en politieke vragen waar ik mee zit, terwijl Firefang meer mijn woedende kant naar buiten brengt. Uiteindelijk zijn beide dingen behoorlijk existentieel qua thema's, al moet ik zeggen dat ik daar ten tijde van het schrijven van ons debuut minder mee bezig was.

Toch zitten daar al behoorlijk wat aanklachtnummers tussen.

De Poorter: Ik ben dan ook echt een anarchist. Ik kraak al jaren, en ik heb bijvoorbeeld in het Lappersfort gewoond tijdens de bosbezetting. Vandaar dat ik de hele muziekindustrie een grote grap vind; dat is puur kapitalisme en ze kunnen echt wel mijn rug op. Ik wil muziek maken voor mensen en dat is het. Met al dat ego en geld wil ik niets te maken hebben. Als ik heel mijn leven in kraakpandjes blijf spelen, zal ik dat waarschijnlijk leuker vinden dan om het even wat. Ik heb niet echt de ambitie om bekend te worden met mijn muziek. Aan de rand van de maatschappij gebeuren de interessantste dingen en voor mij is het helemaal oké om daar te vertoeven, want heel die mainstream popcultuur is gewoon ziekelijk.

Dewilde: Langs de andere kant is er natuurlijk wel een verschil tussen het Sportpaleis etcetera en clubs zoals 4AD waar we ons releaseconcert hebben gegeven. In dat soort coole, iets officiëlere zaken voelen we ons zeker ook erg in onze schik.

De Poorter: Bram doet dat boeken trouwens heel goed. Hij vindt de interessantste plekken voor ons om op te treden. In Gent zijn we op de meeste plaatsen waar ik zou willen concerteren al geweest; ik heb het dan over Trefpunt en Kinky Star enzo. In de Charlatan kom ik dan weer liever niet terecht. Ik heb overigens zelf ook lang de bookings gedaan in 't Landhuis toen ik daar woonde, waardoor ik aan den lijve ondervond dat er echt een subcultuur van supergoede muziek bestaat die gewoon van kraakpand naar alternatieve scene gaat. Daar gebeurt het uiteindelijk qua muziek, daar kan je nog dingen zien die je verrassen en die leuk zijn, en je wordt er niet aanzien als een wandelende portefeuille. Je kan er voor een halve of een hele euro een pintje krijgen, iedereen is welkom en de muziek leeft. Ik zie daarbuiten gewoon niet veel plaatsen waar ik echt graag wil optreden.

Dewilde: We kunnen onszelf trouwens best wel relativeren hoor. We willen live ook niet al te ernstig overkomen. Soms trek ik bijvoorbeeld wel eens vrouwenkleren aan en van die dingen; niet puur voor de gimmick, maar om te tonen dat we ons ook niet al te serieus pakken.

De Poorter: Tegelijkertijd is dat toch ook een manier om onze steun te betuigen aan het feminisme en de queer-gemeenschap. Indien mensen die naar stoere muziek luisteren, last hebben van vrouwen en homo's, dan is het misschien wel confronterend als Bram daar in een jurk staat.

Buyst: (contemplatief) We proberen muziek te maken met een hart...

(De Poorter en Dewilde proesten het uit)