Dat het nog even wachten is op de
levering van de twee voor dit jaar aangekondigde albums, weerhield
Slow Bear er niet van alvast naar Gent af te zakken voor een
maandagavondconcert in het Trefpuntcafé.
Van meet af aan plaatst de Leuvense
onemanband spitante, wat folky garagepopnummers in een organische sequentie met
langer uitgesponnen, bezwerend materiaal, aanvankelijk beide
gedragen door krachtige fingerpicking, gevoelsvolle riedels en snedig
ritmische akoordenaanslagen op akoestische gitaar. Als extra
begeleiding maken een sporadisch opduikend mondorgel en een zich
overtuigend als volwaardig percussioneel instrument manifesterende
rechtervoet het plaatje compleet. Vocaal spreidt Slow Bear een grote
verscheidenheid ten toon. Zowat meestentijds bedient de man zich van
een diep uit de keel opgrommende lage stem, maar evengoed begeeft hij
zich de ene keer scherp, de andere keer helder richting hogere
regionen of gooit hij er indien nodig een quasi de longen aan flarden
scheurende schreeuw tegenaan.
Ergens halverwege wordt overgeschakeld
op electrische gitaar, wat niet meteen wil zeggen dat de gashendel
nog verder opengedraaid wordt. Een eerste nummer bewijst immers dat
Slow Bear moeiteloos breekbaarheid aan intensiteit koppelt, waarna je
een van mondharmonicabegeleiding voorziene, desolate versie van 'Pale Bird Blues' uit debuut 'Pale Morning Fades' te horen krijgt.
Geholpen door een uitstekende geluidsmix koppelt de in-your-face
gitaarsound een lofi-directheid aan een zich divers ontplooiende
sfeerschepping. Met het op een hypnotizerende pianosample geënte,
af- en aangolvende 'Spirit Broken (I Fixed It)' wordt naar een
eindclimax toegewerkt die een finaal orgelpunt krijgt in de vorm van
de meeslepende vooruitgeschoven single 'Normandy and Me', waarvan de
lyrics zowaar als een levensbeschouwelijk statement kunnen gelezen
worden.
Slow Bear wordt duidelijk gedreven door
een zich al dan niet onderhuids manifesterende energie en weet in
zijn eentje een opmerkelijke dynamiek aan zijn liveprestatie mee te
geven. Waar het geheel behoorlijk edgy klinkt, zorgt de zowel
ritmische als zanglijnsgewijze melodieuze aanstekelijkheid in
combinatie met de uitermate oprecht overkomende, intense songs voor
een erg betrokken gevoel als luisteraar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten