Met optredens in Antwerpen en
Brussel heeft Mozes and the Firstborn er samen met together PANGEA
zopas een uitmuntende Belgische tweedaagse opzitten. Na hun geslaagde
passage in Madame Moustache maakt de vriendelijke frontman Melle
Dielesen tijd voor een praatje in de lobby van een al even sympathiek
Brussels hotel. Midden in hun Europese tour, met een nagelnieuwe ep
in de rekken na een redelijk lange tijd van windstilte dient zich
voldoende stof ter discussie aan. Beginnen doen we met Shakespeare.
Dat je in de pas uitgebrachte
videoclip van 'Nowhere bound' rondloopt met een schedel in je handen
valt hoogstwaarschijnlijk op te vatten als een verwijzing naar
'Hamlet'?
Dielesen: Vast en zeker.
Afgelopen zomer las ik het stuk voor het eerst. Door het archaïsche
Engels deed ik er behoorlijk lang over, maar het heeft niettemin een
immense indruk op mij nagelaten. 'Nowhere bound' gaat ook over een
punt in mijn bestaan dat ik het allemaal niet meer wist en waarop ik
mij afvroeg waarom ik eigenlijk leefde, wat natuurlijk de centrale
vraag in 'Hamlet' is. En daar geeft de clip een knipoog naar. Dat ik
me los daarvan verkleedde als een soort Engelse dandy vond ik dan
weer gewoon grappig.
Daarenboven duikt nog een naar de
ep-titel refererende Power Ranger op.
Dielesen: De tv-serie was erg
populair op het moment dat ik een jaar of 4 à 5 was. Van mijn moeder
mocht ik daar toen in feite nooit naar kijken omdat ik er wild en
agressief van werd. Alsnog kwam het beeld tijdens het schrijven
onlangs bij me op van de Power Rangers die me in moeilijke periodes
bij de hand zouden kunnen nemen. Het heeft heel veel te maken met
mijn jeugd. Uiteindelijk denk ik dat al mijn liedjes voor een groot
stuk voortvloeien uit hoe ik ben opgegroeid. Hoewel ik natuurlijk
best over bepaalde onderwerpen van buitenaf kan schrijven, stop ik er
onvermijdelijk altijd iets van mezelf in.
Je formuleert het dan wel op een
dusdanig poëtische manier dat het niet te eenduidig en
vanzelfsprekend wordt?
Dielesen: Naar dat ideaal werk
ik inderdaad toe. De laatste tijd ben ik me ook iets meer gaan
concentreren op de teksten dan voorheen. Vandaar dat we een boekje
hebben uitgebracht met, naast foto's en een downloadcode voor de
muziek, veel aandacht voor de lyrics. Ook al klinkt het bijna als een
cliché bij een tweede album, toch heeft dat aspect onmiskenbaar aan
belang gewonnen.
Wat opviel bij de recente optredens
was dat jullie, wetende dat de pletwals together PANGEA er zo meteen
aankomt, zich niet laten opjagen en de nummers de tijd en ruimte
geven volledig tot hun recht te komen. Dat jullie aan de verleiding
kunnen weerstaan de snelheid wat op te voeren, lijkt een teken van
groot zelfvertrouwen?
Dielesen: Dat doen we heel
bewust. Onze drummer Raven is daar erg mee bezig. Het toeval wil dat
hij ook helemaal instond voor het opname- en productieproces van onze
net uitgebrachte ep, en dat er wel wat parallellen vallen te trekken
met Michel “Magic Stick” Schoots van Urban Dance Squad die onze
debuutlangspeler heeft geproduced. Beide drummers hebben dus na een
tijd bij hun eigen band de studioproductie in handen genomen, en
beiden zijn enorm gefocussed op de clicktrack. Michel is echt extreem
strak. Ooit heeft men gemeten welk publiek het meest in de maat
meestampte en -klapte met een optreden en dat bleek dus bij Urban
Dance Squad te zijn, op Pinkpop '92 als ik me niet vergis. Dat is een
rechtstreeks gevolg van in alle omstandigheden heel cool te kunnen
blijven. Wij hebben de keuze gemaakt dat eveneens na te streven,
zelfs al speelt erna een band die de gashendel helemaal open draait
en voel je dat via het publiek alvast aankomen.
Hebben jullie altijd zelfzeker
jullie eigen ding gedaan, of heb je in het verleden wel eens een
soort druk gevoeld om in een bepaalde richting te evolueren,
bijvoorbeeld toen Mozes and the Firstborn bij garagelabel bij uitstek
Burger Records tekende?
Dielesen: Eigenlijk niet. Dat
het garagerige er misschien ergens wel inzit, wijt ik eerder aan
andere zaken. 'Living dummy' van together PANGEA was de eerste
Burgerplaat die ik kocht en dat was voor mij iets heel nieuws, fris
en opwindends dat me helemaal omver blies. Toen we een paar jaar
later zelf bij Burger zaten was die invloed er waarschijnlijk een
beetje ingeslopen. Ik heb altijd gevonden dat we niet per se een
garageband hoefden te zijn omdat dat vaak nogal sound-gerelateerd is.
Al vind ik dat gruizige weliswaar supertof, is het mij de laatste
tijd volledig duidelijk geworden dat ik op zich gewoon steeds betere
nummers wil maken met een iets ander geluid. Hoewel ik dat niet heel
vaak doe, luisterde ik onlangs nog eens terug naar ons eigen debuut,
waarbij ik constateerde dat dat ook al wel behoorlijk gecontroleerd
klinkt. Terwijl we enerzijds heel veel geluk hadden dat Burger
Records ons oppikte, en het geweldig is er deel van uit te maken,
besef ik tegelijkertijd dat we anderzijds toch wat een vreemde eend
in de bijt zijn. We zijn niet de meest typische band op het label.
Dat is ook niet erg; ik hoef niet noodzakelijk in een bepaalde scene
te zitten.
Jullie hebben bijna anderhalf jaar
lang weinig tot niets van zich laten horen, vooraleer plotsklaps met
een ep en aangekondigde plaat op de proppen te komen. Voelde je
nergens de nood onder de aandacht te brengen waar je mee bezig was?
Dielesen: We hadden indertijd
net extreem veel gespeeld, en op een gegeven moment hebben we echt
even rust gepakt. We moesten overal wat afstand van kunnen nemen en
alles eens van een andere kant bekijken. Daarna hebben we de tijd
genomen terug op gang te komen zonder dat op een bepaalde manier
mensen meekijken. Als je iets via sociale media bekend maakt, wordt
dat immers meteen opgepikt en dikwijls buiten proportie opgeblazen,
terwijl wij ons gewoon helemaal wilden concentreren op de muziek
zoals wij die zelf voor ogen hadden. Daardoor kwam de ep best wel uit
de lucht vallen; en die is trouwens slechts het topje van de ijsberg.
Ik heb enorm veel geschreven, we hebben heel veel opgenomen en dat
gaat allemaal nog naar buiten komen, De ep is nog maar een
opwarmertje...
We kijken uit naar het vervolg!
Mozes and the
Firstborn concerteert binnenkort onder andere in Amsterdam (Paradiso,
09.03)), Eindhoven (Stroomhuis, 10.03), Rotterdam (V11, 11.03) en
Nijmegen (Merleyn, 12.03). Enkel voor het eerst- en laatstgenoemde
zijn nog tickets verkrijgbaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten