Sinds de flamboyante frontman, die van
turquoise oogschaduw en een zilveren glitterbroek zijn handelsmerk
maakte, zichzelf met de groepsnaam laat aanspreken en er enkele
bezettingswissels werden doorgevoerd lijkt Romano Nervoso zich steeds
nadrukkelijker te profileren als solo-act met begeleidingsband. En
dat valt ook te verantwoorden. Met zijn natuurlijke glamrock-flair en
theatrale performance trekt Romano immers niet alleen de hoofdmoot
van de aandacht naar zich toe, maar zorgt hij er eveneens voor dat
het flirten met het karikaturale de balans altijd richting juiste
kant laat hellen. Tevens leidt hij de aandacht er wat vanaf dat de
rockcliché's allerminst geschuwd worden en dat sommige nummers
onderling nogal inwisselbaar over komen.
Een slimme setopbouw zorgt, aanvattend
met 'The Man/The Woman' in het Hasseltse Café Café voor een
ijzersterk, furieus openingskwartier dat vooral de catchy
punkrockkant van het ensemble veruitwendigt, waarna up-tempo en
bluesy slepend iets meer in afwisseling worden geplaatst. De band
trekt een strakke, luide en dansbare wall of sound op en geeft op de
juiste momenten extra push met aanstekelijke backings. Naar goede
gewoonte geeft Romano uiting aan zijn trots op zijn afkomst door een
richtingaanwijzer naar thuisstad La Louvière mee het podium op te zeulen.
Uiteraard zet hij ook uitgebreid zijn Italiaanse roots in de verf.
Zo gaat aan het moordzuchtige 'Psicotico Blues' een praatje vooraf
betreffende de Squadra Azzurra die zich deze week uitgeschakeld zag van
deelname aan het WK voetbal volgend jaar.
Met onder meer 'The Feeling', 'Glamrock
Christmas', 'Superstar', 'Power of Love' en 'Rocking Machine' put het
vijftal hoofdzakelijk uit reeds uitgebracht werk waardoor ze nog niet
al te veel prijs geven aangaande de voor februari geplande nieuwe
plaat. Wel bewijst vooruitgeschoven single 'Rather Kill a Man than an
Animal' ook live tot het sterkste werk van Romano Nervoso te behoren.
Na een dikke drie kwartier krijgt de reguliere set een explosief
orgelpunt met lijflied 'Mangia Spaghetti'.
Hier wordt al snel een vervolg aan
gebreid met een bisronde die van start gaat met The Undertones'
'Teenage Kicks', een nummer dat perfect samenvat waar het muzikale
project een groot deel van de inspiratie vandaan haalt. De gashendel
wordt vervolgens nog een tiental minuten open getrokken, en wie nog
zat te wachten op de tot 'Maria' omgedoopte bewerking van Christophes
'Aline' moet het doen met de originele versie die tijdens het
verlaten van het podium door de boxen schalt. In zijn geheel zorgde Romano Nervoso op die manier voor een energieke, dynamische en theatraal meeslepende rockshow.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten