Together Pangea's promotour voor hun
uitstekende nieuwste worp 'Bulls and Roosters' hield halt in Het Bos,
een setting waar de alternatieve rockband rond William Keegan
eerder al bewees erg goed in te gedijen. De Californiërs werden in
Antwerpen dan ook met open armen ontvangen door een enthousiast
publiek dat klaarblijkelijk al erg vertrouwd was met deze recente
plaat.
Opwarmer van dienst is Lookapony.
Aangedreven door strak voortjakkerende drums trekt het kwartet een
stevige gitaarmuur op waarboven de no-nonsense frontman instant
herkenbare zanglijnen neerlegt. Op die manier weten de Eindhovenaars
hun garagerock verschillende richtingen uit te sturen, gaande van
up-tempo rammelrockend over postpunkerig en hypnotizerend tot grungy.
Together Pangea speelt ondertussen al
enkele jaren met extra gitarist Roland Cosio als vast bandlid, en dat
is te merken aan het uiterst soepele, speels moeiteloze samenspel.
Het stelt de band in staat een enorm breed palet aan nuances in de
hechte dynamiek te brengen waardoor Keegan met des te meer gevoel en
intensiteit zijn uitstekende songs weet te brengen. Een met subtiele
backings opgesmukte indrukwekkende totaalsound zit boordevol catchy
hooks die het geheel constant dansbaar houden. Dat heeft zijn invloed
op de toeschouwers die zich al snel omvormen tot een ritmisch
kolkende massa waar zich vanaf vierde nummer 'Better Find Out'
geregeld een stagediver of crowdsurfer uit losmaakt.
Uiteraard is Together Pangea
hoofdzakelijk gekomen om 'Bulls and Roosters' voor te stellen waar
het viertal dan ook uitgebreid tijd aan besteedt in de setlist. Onder
andere het heftige 'Better Find Out', het intense, ingetogen 'The
Cold' en het door bassist Danny Bengston gezongen rootsy 'Alison'
bewijzen, met aanstekelijkheid als grootst gemene deler, hoe
gevarieerd die plaat wel niet is. Toch wordt ook het verleden van de
groep allerminst over het hoofd gezien. Opener 'Looked In Two' komt
als enige vanop 'The Phage', maar met onder meer 'No Feelin'' en 'Too
Drunk to Come' ('Living Dummy') en 'Offer', 'River' en afsluiter
'Sick Shit' ('Badillac') komen ook de eerdere albums ruimschoots aan
bod.
Op een kleine veertig minuten tijd
brengen Keegan en co een vijftiental nummers die stuk voor stuk
potentieel hitmateriaal zijn. Als je echter hun oeuvre even overloopt
besef je dat ze er nog eens een minstens even lange lap op hadden
kunnen geven met evenwaardig werk. Na een met het van een sludgy
intro voorziene 'Alive' aangevatte, druk gesolliciteerde, korte,
explosieve bisronde zit de avond er helaas definitief op, waarna je
enkel kan concluderen dat je een absolute topband aan het werk gezien
hebt zowel qua samenspel, energie, intensiteit als qua
songschrijfkunde. Together Pangea lijkt er met de jaren zelfs steeds
beter op te worden.
Wie dit moest missen krijgt vanavond
nog een herkansing in Leffinge (De Zwerver) of begin volgende week in
Amsterdam (20.11, Paradiso Noord) en Eindhoven (22.11, Effenaar).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten