zaterdag 9 januari 2016

Hinds – 'Leave me alone': charmant aanstekelijke rammelpop

Onder de titel 'Leave me alone' laten de Madrileense dames van Hinds hun in indiekringen druk geanticipeerde, eerste volwaardige langspeler op de wereld los, en die draaide – helemaal in de lijn der verwachtingen - uit op een dozijn ongecompliceerde lo-fi popnummers van de aanstekelijkste soort.


Met 'Castigadas en el granero', 'Bamboo' en 'Chili town' recycleert het viertal op dit album bovendien enkele van het handvol eerder verschenen, reputatievormende songs. Terwijl de recentste versies op het vlak van productie en inspelen iets helderder en wat spitanter voor de dag komen, blijft de originele, plezierig rammelende indruk overeind, en zijn de verschillen nu weer niet zo groot om van een metamorfose te spreken.

Waar de moeilijk te definiëren en tegelijkertijd uitgesproken charme van de band, die het resultaat lijkt de zijn van een combinatie van frivool spelplezier, eendrachtig groepsgevoel en ongedwongenheid, een groot aandeel in het succesverhaal van Hinds blijft spelen, kan je er niet buiten dat dit licht verteerbare plaatje bulkt van de catchy hooks en melodieën. Het naast, door, rond en op elkaar zingen van kernleden Ana Perrote en Carlotta Cosials verleent het geheel daarenboven een interessant soort levendigheid.

De rest van de dynamiek wordt dan weer nagenoeg volledig gedragen door de quasi nonchalante, spontaan overkomende tempowisselingen binnen een song en de afwisseling tussen op een eerder springerige kadans drijvende nummers en meer down tempo materiaal zoals de slepende instrumental 'Solar gap', het ingetogen 'And I will send your flowers back' en het kampvuurderige 'I'll be your man'.

Zonder te verrassen levert Hinds op die manier zonder meer een prima debuut af.

Hinds live aan het werk zien kan binnenkort onder andere in de Bitterzoet (27.02, Amsterdam) en AB (28.02, Brussel).

Geen opmerkingen:

Een reactie posten