Onder de titel 'Leave me alone' laten
de Madrileense dames van Hinds hun in indiekringen druk
geanticipeerde, eerste volwaardige langspeler op de wereld los, en
die draaide – helemaal in de lijn der verwachtingen - uit op een
dozijn ongecompliceerde lo-fi popnummers van de aanstekelijkste
soort.
Met 'Castigadas en el granero',
'Bamboo' en 'Chili town' recycleert het viertal op dit album
bovendien enkele van het handvol eerder verschenen, reputatievormende
songs. Terwijl de recentste versies op het vlak van productie en
inspelen iets helderder en wat spitanter voor de dag komen, blijft de
originele, plezierig rammelende indruk overeind, en zijn de
verschillen nu weer niet zo groot om van een metamorfose te spreken.
Waar de moeilijk te definiëren en
tegelijkertijd uitgesproken charme van de band, die het resultaat
lijkt de zijn van een combinatie van frivool spelplezier, eendrachtig
groepsgevoel en ongedwongenheid, een groot aandeel in het
succesverhaal van Hinds blijft spelen, kan je er niet buiten dat dit
licht verteerbare plaatje bulkt van de catchy hooks en melodieën.
Het naast, door, rond en op elkaar zingen van kernleden Ana Perrote
en Carlotta Cosials verleent het geheel daarenboven een interessant
soort levendigheid.
De rest van de dynamiek wordt dan weer
nagenoeg volledig gedragen door de quasi nonchalante, spontaan
overkomende tempowisselingen binnen een song en de afwisseling tussen
op een eerder springerige kadans drijvende nummers en meer down tempo
materiaal zoals de slepende instrumental 'Solar gap', het ingetogen
'And I will send your flowers back' en het kampvuurderige 'I'll be
your man'.
Zonder te verrassen levert Hinds op die
manier zonder meer een prima debuut af.
Hinds live aan het werk zien kan
binnenkort onder andere in de Bitterzoet (27.02, Amsterdam) en AB
(28.02, Brussel).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten