Eindejaarslijstje 2015

Albums (alfabetisch)

Chastity Belt – 'Time to go home'

CHILDBIRTH – 'Women's rights'
Shana Cleveland & The Sandcastles – 'Oh man, cover the ground'

La Luz – 'Weirdo shrine'

Mansfield.TYA – 'Corpo inferno'

Protomartyr – 'The agent intellect'

Sleater-Kinney – 'No cities to love'

Slow Bear – 'Pale morning fades'

Will Sprott – 'Vortex numbers'
together PANGEA – 'The phage'

Warm Soda – 'Symbolic dream'

Songs (die niet op bovengenoemde albums staan)

The Banquet Years – 'Only girl'

BOYTOY – 'Postal'

Bully – 'Trying'

Le Butcherettes – 'Lonely & drunk'

The Coathangers – 'Watch your back'

Kim Gordon & J Mascis – 'Slow boy'

Mark Lanegan – 'Two horses'

Matthew Melton – 'Too many hearts lack lovers'

Pleasers – 'Reject teen'

Protomartyr – 'Blues festival'

Scully – 'Don't want that'

Smashing Pumpkins – 'Drum & fife'

Optredens

together PANGEA, Madame Moustache (Brussel), 24.02

Slow Bear, Café Café (Hasselt), 14.03
Sleater-Kinney, Trix (Antwerpen), 21.03

Mudhoney, Roots & Roses (Lessines), 01.05

Mansfield.TYA, Botanique (Brussel), 14.05

Warm Soda, Madame Moustache (Brussel), 27.05

Mark Lanegan Band, Bruis (Maastricht), 06.09

La Luz, Leffingeleuren (Leffinge), 19.09

Protomartyr, Botanique (Brussel), 09.11

Le Butcherettes, Magasin 4 (Brussel), 19.11

Vooruitzichten

Nieuw materiaal van onder andere The Julie Ruin, Tacocat, Mozes and The Firstborn, Trapper Schoepp, Thao And The Get Down Stay Down, Bleached en Scott Yoder.

Alvast aangekondigde optredens van Trapper Schoepp (De Zwerver), Mozes and The Firstborn & together PANGEA (Madame Moustache, Het Bos), Protomartyr (Het Bos) en Mansfield.TYA (ntb).

Slow Bear – 'Pale morning fades': compromisloos, rauw & meeslepend

Met sterke invloeden uit delta blues, grunge en lofi-rock brengt Slow Bear op zijn intrigerende debuutlangspeler een aantal van de puurste en eerlijkste genres uit de muziekgeschiedenis bij elkaar. De in het oog springende, compromisloze, rauwe en tegelijkertijd toch gevarieerde en rijkelijk gestoffeerde productie sluit perfect aan bij het hele opzet dat ongekunsteldheid centraal plaatst.

Lijkt door het verhalende gebruik van de mondharmonica op het eerste gehoor een akoestische Neil Young nooit ver weg, merk je bij nadere beluistering dat de flink uitgediepte arrangementen bij momenten ook sterke herinneringen oproepen aan Gainsbourgs werk bij France Gall op pakweg 'Attends ou va t'en'. In dezelfde lijn kan je stellen dat de dikwijls zwaarbeladen, meeslepende strofes even vaak culmineren in een hypnotizerend drammende uitbarsting ('Waitress') als in een relatief lichtvoetig, folkpoppy refrein ('Something bad happens').

De solo-artiest maakt gebruik van een suggestieve, krachtige, multi-interpreteerbare poëzie en verlaat daarmee overtuigend de geijkte paden van al te traditionele lyrics. Waar we ergens over halverwege onbetwistbaar een authentieke murderballad herkennen, laten bespiegelingen aangaande het aantrekken van een serveersteroutfit om diep borrelende animale driften te beteugelen, en op café gaan met de outcasts van de maatschappij dan weer heel wat aan de verbeelding over.

Verder rest ons nog te wijzen op de beschikbaar gebleven ruimte die ingevuld wordt door een uitgebreid arsenaal psychedelica. Neemt dit de ene keer de vorm aan van naar John Frusciante verwijzende, jeukende gitaarpriegels (opener 'Pale bird blues') duiken evengoed door sinistere toetsen ondersteunde, donderende, distorted gitaarjams ('Holding a dwarf') op.

Door zijn avontuurlijke, gewaagde en onverbloemde karakter benodigt 'Pale morning fades' eventueel wat acclimatisatietijd. Een plaatje als dit krijg je namelijk niet als vanzelfsprekend dagdagelijks op je bord. Daarenboven bewijst Slow Bear dat haast beklemmende sfeerschepping en geïnspireerde songschrijverij elkaar niet per definitie in de weg hoeven te staan.

Slow Bear live aan het werk zien kan binnenkort onder meer in Café Libertad (Leuven, 06.12).

Scott Yoder – 'The trespasser': eerlijk folkplaatje

Meer nog dan op 'Sisters under the mink' grijpt Scott Yoder op zijn tweede dit jaar verschenen, vier nummers tellende solo-ep terug naar de jaren 60-folkrevival. Afgezien van Sophia Watsons ijle backings op het uiterst toegankelijke openings- en titelnummer en de subtiel begeleidende toetsen van Stefan Rubicz op 'Day for night', is 'The trespasser' letterlijk een eenmanswerkstuk dat terug valt op de meest pure en bijgevolg dikwijls ook meest krachtige songuitvoeringsvorm met enkel 12-string en stem.

Boven het van een licht psychedelische toets voorziene gitaarspel, legt Yoder zijn vocalen breekbaar en gevoelig neer. Terwijl het gros van de ep hierdoor baadt in een haast ruraal laatavondlijke sfeer, komt afsluiter 'Let no man steal your thyme' met zijn protestsongallures het snedigst voor de dag. In afwachting van zijn voor volgend jaar aangekondigde eerste langspeler, kan je je alvast terdege opwarmen aan dit eerlijke, no-nonsense folkplaatje.

Houdt ondertussen ook zeker Scott Yoders website in de gaten. Volgende lente heeft de voormalige The Pharmacy-frontman immers een Europese tour gepland waarvan het schema voorlopig nog niet bekend is.