Hoewel Suo het
soloproject van Boytoy's Saara Untracht-Oakner is, krijg je op debuut
'Dancing Spots and Dungeons' – door het inhuren van drummer Nick
Murray en het basspel van producer Kyle Mullarky – toch een
volwaardige band te horen. Het resultaat van deze samenwerking is een
heel gevarieerde indieplaat die geregeld nog wel raakt aan de vuige
garagerock van Untracht-Oakners primaire band, maar evenzeer weet op
te schuiven richting soulvolle poprock als andere uiterste, en zich
doorgaans in het spectrum ertussenin bevindt.
Terwijl het
verbeten 'Suffer' en het naar de jaren '50 knipogende 'Honey I'm
Down' de twee genoemde grenzen afbakenen, klinken opener 'Unsatisfied
Blood' en 'Mister Al' midtempo funky, kijken The Rolling Stones mee
over de schouder bij 'Whisper Love' en is het prachtig melancholische
'Who's It Gonna Be' een (weliswaar met retrobackings) tijdloze
ballad. Wat alles samen bindt zijn de swingende groove en
Untracht-Oakners kenmerkende vocalen die steevast met aanstekelijke
zanglijnen voor de dag komen. Het geheel komt op die manier
gepolijster, weemoediger en minder rusteloos over dan Boytoy.
In Suo vond Saara
Untracht-Oakner met andere woorden een ideaal vehikel om haar
rustigere, meer poppy hersenspinsels naar buiten te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten