Aan het eind van
de week waarin de stad met Mozes and the Firstborn haar
gitaarrockvaandeldragers verloor, programmeerde Gruismeel in het
Eindhovense Altstadt Tacocat, dat zowat dezelfde set als eerder in
Brussel speelde. De door Emily Nokes & co op sleeptouw genomen,
vaste tourpartners voor deze Europese episode, Twen, waren – in
tegenstelling tot in de Witloof Bar die zonder voorprogramma's werkt
– deze keer wel van de partij. Eerst was het echter de beurt aan
The Klittens die door de organisatie aan de line up werden
toegevoegd.
Terwijl Yaël
Dekker de band front met haar gevarieerde vocalen, is het (vooral)
drumster Laurie Zantinge die in interactie treedt met het publiek, en
is het leadgistariste Winnie Conradi die (onder meer met catchy
riedels, noisy akkoordenprogressies en onverwachte feedbackerupties)
de dynamiek verzorgt. Het Amsterdamse vijftal speelt voorlopig nog
charmante, van tempo- en genrewissels doorspekte lofi-rock die zulk
een diverse invloeden (gaande van (post)punk, over garage tot
slowcore) tentoon spreidt dat ze de stelligste indruk wekt nog heel
wat potentie te herbergen. Hun getalsterkte laat The Klittens – die
als voorlaatste nummer hun “Youtubesong” (sic) 'Bleeding Gums'
brengen – toe heel gediffersifieerd met de backingvocalen te
spelen, waar ze dan ook overvloedig gebruik van maken.
Met hun
coherente, in galm gedrenkte totaalsound wekt Twen vervolgens meteen
een zeer gedegen en ervaren indruk. Door deze overdaad aan reverb op
stem en gitaar krijgt de dynamische, krachtige indierock van het
ondertussen vanuit Nashville opererende kwartet contant een soort
etherische feel mee. Terwijl vooruitgeschoven single 'Damsel' van hun
binnenkort te verschijnen studio-debuut plaats twee op de setlist
toegemeten krijgt, maakt de zuiver, hard en efficiënt uitpakkende
Ian Jones behoorlijk wat indruk met de in zijn eentje opgetrokken,
overdonderende gitaarmuur. Toch blijken Jane Fitzsimmons vocalen
sterk genoeg om voldoende ruimte voor zichzelf te creëren. Aldus
stond Twens garant voor een even sfeervolle als meeslepende
performance.
Hierna is het
voor Tacocat een koud kunstje deze avond glorieus te besluiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten