Geen spoor meer van Roland Cosio de
laatste tijd bij Together Pangea. Het lijkt erop dat de Californische
garagepunks voortaan als trio door het leven gaan. In die
hoedanigheid brachten ze ondertussen ook een eerste release op de
markt, weliswaar zonder nieuwe songs.
De 'Sleeping Til Sunset'-ep biedt
immers een akoestische benadering van een handvol eerder in
rockopstelling uitgebracht nummers. De ene keer gebeurt dit met twee
folkgitaren aangevuld met basispercussie de andere keer duiken dan
weer piano, orgel en drums op of zelfs een elektrische bas en
sologitaar.
Wie vertrouwd is met de altijd
songgerichte, melodieuze, catchy aanpak van William Keegan en co mag
het niet verwonderen dat het materiaal ook ontdaan van een stevige
geluidsmuur helemaal overeind blijft. Terwijl drie nummers –
waarvan vooral 'Friend of Nothing' tempo en snedigheid inruilt voor
een soort ingetogen zwierigheid – werden geplukt van de
gestroomlijnde recenste langspeler 'Bulls and Roosters', bewijst 'My
Heart' van op het gruizige garagedebuut 'Living Dummy' dat de hang
naar mooi in het oor liggende songs altijd aanwezig is geweest.
Dit maakt 'Sleeping Til Sunset' tot een
uitstekend kleinood waamee Together Pangea de mogelijkheden naar de
toekomst toe nog wat verder open trekt.
