ShitKid – 'This Is It': diepe basklanken, rauwe gitaren en popgeoriënteerde zanglijnen

Een goed half jaar na debuutlangspeler 'Fish' bracht de Zweedse ShitKid met 'This Is It' alreeds een opvolg-ep op de markt. Onder meer door het gebruik van heel wat (dragende) diepe basklanken, enkele welgemikte, rauwe gitaarpartijen en wat inkleurende synthsounds overstijgt dit diy-project van Åsa Söderqvist het gevoel van slaapkamergeknutsel ruimschoots.

De goed uitgewerkte songs steunen doorgaans op een mechanisch klinkende, repetitieve drumbeat waarover de ene keer succesvol een meeslepende riff gedrapeerd wordt (bijvoorbeeld de sludgy opener 'Favourite Thing') en die de andere keer zoals op de springerige indierocker 'Oh Me I'm Never' dan weer helemaal het skelet van het nummer vormt. De vocalen van Söderqvist klinken fris, indringend, gevarieerd en expressief en linken het geheel bij momenten via Kathleen Hanna-echo's ('High Way') aan Riot Grrrlpunk. De popgeoriënteerde zanglijnen zorgen ervoor dat elk van de zes nummers – of het nu gaat om het trippy 'All My Fears' of de op de grens van ballad balancerende afsluiter 'Yooouuu' – even aanstekelijk binnenkomt als de anderen.

Met 'This Is It' lijkt ShitKid alweer een stap vooruit te zetten en levert Åsa Söderqvist een uitermate boeiend en dynamisch werkstuk af.