Op vocaal vlak combineert Will Sprott
de techniek en passie van soul met het timbre en de doorleefdheid van
country en de directheid en intensiteit van traditionele Amerikaanse
folk. Daarnaast is de vroegere frontman van The Mumlers ook nog eens
een uitmuntende gitarist en songschrijver die zijn hang naar oldies
pop niet onder stoelen of banken steekt, maar eerder tot een
meeslepend geheel smeedt met voornoemde genres.
Ingekapseld tussen twee bucolisch
romantische, tragere nummers (het kabbelend openende 'Sitting on a
Log' en de spitant nostalgische afsluiter 'Mowing the Lawn') zoekt 'Ten Fingers'
overtuigend alle hoeken van Sprotts op Americana geënte indie op,
wat de momenteel in L.A. residerende songschrijver in staat stelt het
swinggroovende 'My Name' op natuurlijke wijze naast het jachtig
opzwepende 'She-La' en de ijle instrumental 'The Purse' te plaatsen.
In vergelijking met solo-debuut 'Vorte
Numbers' komt deze nieuwe langspeler daarenboven iets compacter en
gebalder voor de dag, en dat ligt niet enkel aan de lengte van de
songs die slechts sporadisch (en desgevallend ook maar kort) de
drieminutengrens overschrijden. Ook het soepele, vaartbrengende
drumspel van Marian Li Pino (La Luz) speelt hierin een rol, net als
de even karaktervolle als heldere productie die – hoewel reeds goed
gestoffeerd met onder meer toetsen en extra gitaren – ruimte laat voor heel wat
harmonieuze backingkoortjes.
Met 'Ten Fingers' levert Will Sprott,
kortom, nogmaals een uitstekende, zich tegelijkertijd catchy en
sfeervol presenterende plaat af die de adem van het verleden
nadrukkelijk met zich meedraagt en toch stevig met de voeten in het
heden staat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten