'A Private Understanding',
vooruitgeschoven single en tevens openingsnummer van 'Relatives In
Descent, bevat op zich alle hoofdingrediënten waarmee je
Protomartyrs alweer aan zijn vierde langspeler toe zijnde oeuvre kan
samen puzzelen: Een stevige, repetitieve, haast riffachtige
drumpartij met een bevlogen declamerende Joe Casey terwijl de
ritmesectie ijl sfeerscheppend haar eigen ding doet en hier slechts
ternauwernood niet mee vloekt, gevolgd door een noiseuitbarsting
waarbij bas en drums plots efficiënt de gitaar gaan ondersteunen en
de frontman zich de longen uit het lijf schreeuwt; na een herhaling
van deze sequentie onttrekt zich als toemaat uit de heen en weer
stuiterende geluidsgolven nog een even simpele als melodieus
wondermooie, overtuigend gecroonde zangpartij.
Waar het meeslepende 'Windsor Hum' –
overigens één van de hoogtepunten van de plaat – min of meer
hetzelfde patroon volgt, kan het kwartet uit Detroit met slechts
enkele van deze elementen immers even makkelijk een woeste punkrocker
zoals 'Male Plague' als 'Night-Blooming Cereus' dat ijl kabbelend
aanvat om via een exponentiële curve in een melancholische, catchy
climax uit te monden, uit de pen toveren. Het hele album lang klinkt
Casey daarenboven even verbeten als altijd, en brengt hij met zijn
diepe bariton strijdvaardigheid in de unheimliche chaos. Zijn aan het
dagelijkse leven gerelateerde, symbolistisch metafysische beat-poëzie
blijft op elk moment intrigeren. Met het dreinende 'Half Sister'
wordt het meest aanstekelijke nummer nog tot het laatst bewaard.
Protomartyr verhuisde haast geruisloos
van Hardly Art naar Domino. 'Relatives In Descent' beweegt zich
evenwel binnen de op 'The Agent Intellect' uitgezette lijnen en vormt
een logisch vervolg op deze twee jaar oude plaat.
Protomartyr live aan het werk zien kan
binnenkort onder meer in Brussel (21.11, Botanique).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten