“It's different now,” mijmert Julia
Shapiro op het openingsnummer van 'I Used To Spend So Much Time
Alone'. Waar dat muzikaal – een lome groove onder een meeslepend
monotone postpunkbaslijn waarop in elkaar verstrengelende
gitaarmotiefjes kwistig even catchy als edgy frivoliteiten in het
rond strooien – nog niet meteen voor Chastity Belt lijkt te gelden,
merk je dat dit lyricsgewijs wel van meet af aan het geval is. Het
rake en tegelijk humoristisch gebrachte sarcasme en de brutale
je-m'en-foutistische zorgeloosheid, die beiden uitdroegen dat de
dames op hun geheel eigen wijze de wereld bij de kladden hadden,
hebben namelijk plaats geruimd voor een richting depressie
evoluerende existentiële paniek. Waar het op 'Time to Go Home' nog
klonk van “I don't care” en “I got drunk out of boredom,”
verstaan we deze keer “Fucked up, anxious, how did I get here?”en
“I wanna feel like nothing's wrong.”
Een gestroomlijnde productie laat horen
dat Shapiro naar hedendaagse normen en regels vocaal misschien wel
beter voor de dag komt dan ooit, maar haalt tegelijkertijd het
ontstuimig rauwe wat van de stem. Tegen het trio 'It's Obvious',
'What the Hell' en 'Something Else' is daarenboven duidelijk dat
ditmaal eerder wordt ingezet op dromerige sfeerschepping dan op
meeslepende hooks, en dit is niet alleen te wijten aan de al dan niet
prominent figurerende akoestische gitaren. Hierna wekt het
afsluitende duo – aanvattend met de naar het verleden verwijzende
titelsong die aangeeft dat het nu allemaal wel weer beter gaat - nog
even de indruk het tij voorgoed te kunnen keren. Op het bij momenten
krakende, piepende en scheurende '5am' heeft Chastity Belt immers
haar ouwe vertrouwde punch teruggevonden en hetzelfde kan gezegd
worden van Shapiro's messcherpe tong.
Toch is het het hulpeloos sombere,
contemplatieve van de drie bonusnummers dat uiteindelijk de hoofdtoon
van het album bepaalt. Konden buitenbeentjes allerhande totnogtoe
kracht putten uit Chastity Belts artistieke antwoord op zulke
situatie, komt het deze keer over alsof het viertal uit Seattle zelf
wel een duwtje in de rug kan gebruiken. Dit kan je hen dit najaar
ondermeer gaan geven in Brussel (Botanique, 15.09), Rotterdam (V11,
22.09) en Utrecht (ACU, 23.09).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten