In vergelijking
met King Buzzo's zes jaar oude, gebaldere solodebuut 'This Machine
Kills Artists', klinkt 'Gift of Sacrifice' als een zich statig
langzaam – op het ritme van Buzz Osborne's (akoestisch ingespeelde)
sludgy metalriffs - ontplooiend werkstuk. Ingekapseld tussen een
beknopte, chaotisch experimentele aanhef en dito midden- en
sluitstuk bevinden zich twee solide blokken, organisch verschillende
richtingen uitslepend, episch somberend materiaal.
Blijven de
gitaarpartijen zwaar, ritmisch steady, basic en voor de doorwinterde
Melvins-fan uitermate herkenbaar, zorgt Fantômas-kompaan Trevor Dunn
op bas geregeld voor een frivolere tegenpartij (bv. 'Mock She' en
'Science in Modern America') in het geheel. Ook wordt door middel van onder meer
ondersteunende strijkers – van weemoedig ('Housing, Luxury,
Energy') tot onheilspellend ('Delayed Clarity') – en licht noisy,
al dan niet lang uitgesponnen outro's gelaagdheid in de (mede door de
theatrale leadvocalen veroorzaakte) van origine gothic sfeerschepping
gebracht.
Terwijl de songs,
albumopbouw en no-nonsense aanpak erg dicht aanleunen bij de manier
van werken bij The Melvins, rechtvaardigt alleen al het afwijken van
de topheavy sound King Buzzo's keuze om 'Gift of Sacrifice' als
solo-project op de markt te brengen.
