Alleen al om de
tekst is vooruitgeschoven single 'Processed by the Boys' het meest
mythische nummer op Protomartyrs vijfde lp. Het voorspellende
karakter van de meer dan anderhalf jaar geleden neergepende frases “A
foreign disease, washed upon the beach, a dagger punch from out of
the shadows, a cosmic grieve behind all comprehension” wint in deze
pandemische tijden nog aan kracht door dit te combineren met
verwijzingen naar het huidige klimaat van sociale oproer (“a riot
in the streets”). Lyricist Joe Casey heeft alvast aangegeven dat
deze output enkel het resultaat was van een gedegen overschouwing van
de (toenmalige) werkelijkheid, en pretendeert allerminst over
visionaire gaven te beschikken.
Niettemin is dit
nummer ook exemplarisch voor de manier waarop Casey – die de ene
keer klinkt als een fatalistische observator om dan weer naar voren
komen als verbeten aanklager of in totale wanhoop woest in het ijle
te schreeuwen – als een soort tweede huid kleeft op het sowieso al
behoorlijk dramatisch verhalende instrumentarium waar hij een (al dan
niet cryptische) concrete inhoud aan verleent. Voel je zelfs op de
meest ingetogen muzikale momenten de sluimerende spanning van een
vulkaan in rust, kunnen de door Greg Ahee's nu eens onheilspellende
dan weer maniacaal uithalende gitaarpartijen gedragen erupties zowel
in de opbouw aangekondigd opduiken als onverhoeks toeslaan.
Terwijl de in
groovy golven dreunende drums even makkelijk het voortouw kunnen
nemen, als zich in een ondersteunende rol weten te schikken, beheerst
het kwartet uit Detroit de kunst een organisch evoluerend geheel neer
te zetten als geen ander, wat de deur naar onvoorspelbare
songstructuren helemaal open zet. Neem bijvoorbeeld 'June 21' dat
vocaal aanvangt met een gastbijdrage van Nandi Rose Plunkett (Half
Waif). Wanneer vervolgens Casey de strofe overneemt anticipeer je op
een duet dat er uiteindelijk niet komt, vermits Plunketts rol zich
van dan af beperkt tot backings. Wars van een al te ordentelijke
strofe-refrein-strofe-opbouw weet Protomartyr in een hooky en
meeslepend meanderend web veertig minuten lang de focus van de
luisteraar te behouden.
Mede door de
toevoeging van enkele subtiele saxofoon- en celloklanken, levert
Protomartyr op die manier alweer een donker sfeervol en indringend
meesterwerk af. Volgens Joe Casey vormt 'Ultimate Success Today'
overigens thematisch en stilistisch een soort synthese van en
slotakkoord aan het eerste decennium van de band.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten