Na zijn,
overigens uitermate geslaagde, uitstap richting new wave uit 2016
('Century Plaza'), trekt hillbillie garagepunk Dan Sartain zich met
'Western Hills' wat meer terug in zijn comfortzone. Deze langspeler
herbergt immers een bonte collectie covers in het westerngenre.
De lading die het
label dekt valt immers niet makkelijk binnen strikt afgebakende
lijnen te definiëren. Vind je een oer-Amerikaanse folktraditional
als 'When I Was a Cowboy' aan de ene kant van het spectrum, kom je
aan het andere uiterste een jaren 80 nummer van de Britse postpunkers
Adam & The Ants ('5 Guns West') tegen, met tussenin een heel
arsenaal enorm diverse, aan films ontleende themanummers. Terwijl
geregeld de geest van John Wayne rondwaart, maak je ook kennis met de
begingeneriek van Clint Eastwoods doorbraakserie, hoor je Elvis zijn
bijdrage leveren aan de soundtrack van zijn eigen acteerprestaties,
en kan uiteraard ook de invloed van spaghettiwesterns niet ontbreken.
Muzikaal
stilistisch uit de diversiteit zich in enkele ballads (onder meer van
The King) naast een voor Ricky Nelson geschreven countrysong van
Johnny Cash en een resem typische opzwepende cowboynummers zoals
'Rawhide' of heldenepos 'Geronimo'. Een speciale plaats in de hele
lappendeken is weerhouden voor Ennio Morricone's orchestrale aanpak
die het genre eind jaren 60 nieuw leven in blies.
Om het even welke
richting de plaat uitgaat, het lijkt Dan Sartain steevast helemaal op
het lijf geschreven. Zijn expressieve vocalen en no
nonsense-gitaarspel doen de songs alle eer aan. Met veel eerbied voor
de originele versies waarbij geen moeite gespaard wordt de
oorspronkelijke backings en geluidseffecten te benaderen (waarom
professioneel winkelcentrumslager Sartain in de studio hele lappen
vlees tegen de vloer keilde, kan je in de begeleidende
documentairefilm bekijken), weet de Amerikaanse zuiderling even
makkelijk de melancholie van een verlaten prairie als de epiek van
een leven als outlaw of de opjuttende dynamiek van een richting
strijdgewoel galloperend paard perfect te vatten.
Dan Sartain
brengt, kortom, op indrukwekkende wijze een hedendaagse ode aan een
genre waar hij onmiskenaar een grote voeling mee heeft.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten