vrijdag 27 december 2019

Kim Gordon – 'No Home Record': hermetisch meeslepend


Zonder dat je de parameters op voorhand concreet kon invullen, klinkt Kim Gordons eerste plaat onder eigen naam helemaal naar de lijn der verwachtingen. Dat het vroegere Sonic Youth-boegbeeld - steeds minstens één oog gericht gehouden hebbend op de beeldende kunsten - van experiment en non-conformisme een handelsmerk maakte, laat zich namelijk duidelijk gehoren.


Opener 'Sketch Artist' plaatst zonder verpinken classicistische vioolklanken naast dromerige soundscapes en dreigende industrialdreunen, wat dan ook helemaal logisch overkomt. Met invloeden van onder andere noise, slaapkamerpop en no wave is 'No Home Record' een langspeler die tegelijkertijd klassiek en futuristisch aandoet, en toegankelijkheid en hermetisme haast als vanzelfsprekend hand in hand laat gaan.

Terwijl het ritmische en de uitgesproken dynamiek een belangrijke plaats in het geheel in nemen, hint Gordon met haar karakteristieke, diep in de keel geproduceerde, gedurende jaren in het collectieve geheugen genestelde stemgeluid vocaal slechts af en toe vaagweg naar een melodie. Waar de lyriek doorgaans minimalistisch en open voor interpretatie blijft, kan je er niet om heen dat de relatiebreuk met Thurston Moore, die ondertussen reeds ruim acht jaar geleden plaats vond, bij momenten duidelijk opduikt in de thematiek. Wie autobiografie 'Girl in a Band' las, heeft bijvoorbeeld nauwelijks duiding nodig bij 'Don't Play It'.

'No Home Record' is aldus een grillige, meeslepende en sfeerscheppende plaat die muzikaal vakmanschap ondergeschikt maakt aan artistieke expressie.

https://www.facebook.com/overfromunderground/


Geen opmerkingen:

Een reactie posten