Hoewel ze tal van grootheden uit de
muziekwereld tot hun fans kunnen rekenen, lijkt het grote publiek
zijn weg nog niet helemaal gevonden te hebben naar Le Butcherettes.
In Magasin 4 kon je je ervan gaan vergewissen dat alle lof die Teri
Gender Bender & co van hun collega's reeds toegeworpen kregen, meer dan terecht is.
Wie zijn bluesrock liever vettig dan
ultrastrak heeft, is bij zaalopwarmer The Drip Dry Man & The Beat
Revolver aan het juiste adres. Het kwartet, gefront door een qua
performance op de Mick Jagger-leest geschoeide zanger, levert een
stevige set af met heel wat classic invloeden. Onder meer met een
enkel door bas en handgeklap begeleid nummer nemen de Belgen
geregeld wat gas terug en brengen ze afwisseling in de show.
Bij de Hollywoodfun Downstairs is
vervolgens een centrale plaats weggelegd voor drummer Joe Wright.
Zijn wat proggy, technisch erg vernuftige spel bepaalt onmiskenbaar
de ziedende kadans van de door de Nieuw Zeelanders op de planken
gebrachte furieuze noisepunk. De oerschreeuwen en door Sonic
Youth-beïnvloede gitaarpartijen van Kurt Williams komen hierdoor
niet helemaal tot hun recht, en ook de mogelijkheden tot dynamiek
krijgen door de constant erg luide meppen op de vellen een serieuze
inperking.
Zonder veel poespas klimmen Le
Butcherettes even later vanuit het publiek het podium op. Aansluitend
bij het artwork van hun nieuwe album 'A raw youth' verschijnt het
trio helemaal in het rood uitgedost, waardoor het toch enige
verrassing wekt dat wordt aangevat met het uit 'Cry is for the flies'
geplukte duo 'Burn the scab' en 'Demon stuck in your eye'.
Uiteindelijk krijgt de nieuwste plaat niet echt een
voorkeursbehandeling in de opbouw, en wordt met onder meer 'I'm
getting sick of you', 'Your weakness gives me life' en 'They fuck you
over' zowat evenredig uit de drie op de teller staande langspelers
geput.
Terwijl de uitmuntende ritmesectie een
uur lang een dansbare groove aanhoudt, trekt frontvrouw Teri Gender
Bender alle aandacht naar zich toe met haar typische, licht
machinale, theatrale performance die volledig natuurlijk overkomt.
Tegelijkertijd vindt de Mexicaanse nog tijd om te schipperen tussen
gitaar en keyboards, en bewijst ze over een fenomenale stem te
beschikken die in zowat alle mogelijk facetten uitblinkt gaande van
toonvastheid over veelzijdigheid en emotionaliteit naar volume. Dit
laatste zet ze enkele keren extra in de verf door een aantal nummers
vocaal akoestisch, weg van de micro aan te vatten, en toch boven de
elektrische gitaar uit te komen.
Waar een groot deel van het optreden in
het teken staat van variatie met onder meer dreigende slepers,
geflipte synthgedreven songs en enkele uiterst aanstekelijke
deuntjes, wordt tegen het eind naar een climax toegewerkt met min of
meer rechttoe rechtane, energieke punkrockers zoals 'Shave the
pride'. Dit hoogtepunt vindt de band in een excellente liveversie van
'La uva' waarop je Iggy Pops gastvocalen allerminst mist, al krijgt
deze punkgrootheid toch nog de eer de avond helemaal af te sluiten
mits een van het album gehaalde sample.
In zijn geheel leverden Le Butcherettes
een wervelende show af waarin massa's talent en uitstekende
songschrijverij perfect gekoppeld werden aan intensiteit, bevlogen
samenspel en een vleugje drama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten